Ik ben over 't algemeen geweldig tevreden met mijn leven, maar héél soms maak ik me dan toch ergens een beetje zorgen over of word ik ergens slechtgezind van. Doorgaans verdwijnen mijn zorgen wel na een nachtje slapen. Letterlijk dan: ik word blijkbaar een beetje pissig als ik moe ben, en dan ligt de oplossing voor de hand.
Zaterdagavond was ik een piepklein beetje slechtgezind omdat ik ineens vond dat ons appertement te klein is. Dat is natuurlijk allemaal relatief, we zitten dan ook knaldebal in het centrum van Brussel en het is niet eens zo klein. Maar het is wel interessant om te weten dat meneer Fresita nog niet zo lang geleden in zijn eentje met al zijn spullen in dit appartement woonde. Ik woonde op een heel andere plek in een huis waarvan ik toch een kleine twee verdiepingen met mijn spullen had volgestouwd. Intussen staat alles dus hier. En we hebben dat eigenlijk heel goed gedaan. De dingen die we dubbel hadden, daaruit moest gekozen worden, en dat is vrij vlot gegaan. Zijn zetels, mijn tafel en stoelen... dat soort dingen. Maar wij hebben bijvoorbeeld samen heel veel kleren. (En neen, dat ligt niet alleen aan mij.) Die kleren passen wel in de kasten die we hebben, maar toch slingert er altijd een aanzienlijk deel gewoon ergens rond in huis. Anyway: één keer roepen "Dat appartement is hier toch veel te klein!!!" was genoeg voor meneer Fresita om in een opruimkramp te schieten en een duchtige reorganisatie van de garderobe leverde ineens toch al wel wat extra bergruimte op. Zeer goed. Hij vulde een flinke zak voor de kledingcontainer. Vandaag besloot ik dan toch ook mijn duit in het zakje te doen en ik vulde ook een zakje met kleren om weg te doen. Met een klein beetje pijn in het hart maar we moeten daar een beetje realistisch in zijn: die dingen zullen gewoon nooit meer passen. Te mooi om bij die vieze hoop van de kledingcontainer te gooien (precies lang geleden dat ze dat ding nog geledigd hebben) bracht ik mijn zakje naar de Oxfam Vintage aan de Vlaamsesteenweg.
Missie niet 100 % geslaagd: ik bracht dan wel een zakje kleding weg, maar ik bracht er ook mee terug:
een mooi matrozentruitje met boothals
een een rood-met-witte-stippen-rok!
tja. Die lengte begrijp ik volstrekt niet, maar voor de rest past hij wel als gegoten. Inkorten dus. Ik ben weerom een zeer content vrouwmens. Wat moeten we anders ook doen met al die vrijgekomen kastruimte?
Zaterdagavond was ik een piepklein beetje slechtgezind omdat ik ineens vond dat ons appertement te klein is. Dat is natuurlijk allemaal relatief, we zitten dan ook knaldebal in het centrum van Brussel en het is niet eens zo klein. Maar het is wel interessant om te weten dat meneer Fresita nog niet zo lang geleden in zijn eentje met al zijn spullen in dit appartement woonde. Ik woonde op een heel andere plek in een huis waarvan ik toch een kleine twee verdiepingen met mijn spullen had volgestouwd. Intussen staat alles dus hier. En we hebben dat eigenlijk heel goed gedaan. De dingen die we dubbel hadden, daaruit moest gekozen worden, en dat is vrij vlot gegaan. Zijn zetels, mijn tafel en stoelen... dat soort dingen. Maar wij hebben bijvoorbeeld samen heel veel kleren. (En neen, dat ligt niet alleen aan mij.) Die kleren passen wel in de kasten die we hebben, maar toch slingert er altijd een aanzienlijk deel gewoon ergens rond in huis. Anyway: één keer roepen "Dat appartement is hier toch veel te klein!!!" was genoeg voor meneer Fresita om in een opruimkramp te schieten en een duchtige reorganisatie van de garderobe leverde ineens toch al wel wat extra bergruimte op. Zeer goed. Hij vulde een flinke zak voor de kledingcontainer. Vandaag besloot ik dan toch ook mijn duit in het zakje te doen en ik vulde ook een zakje met kleren om weg te doen. Met een klein beetje pijn in het hart maar we moeten daar een beetje realistisch in zijn: die dingen zullen gewoon nooit meer passen. Te mooi om bij die vieze hoop van de kledingcontainer te gooien (precies lang geleden dat ze dat ding nog geledigd hebben) bracht ik mijn zakje naar de Oxfam Vintage aan de Vlaamsesteenweg.
Missie niet 100 % geslaagd: ik bracht dan wel een zakje kleding weg, maar ik bracht er ook mee terug:
een mooi matrozentruitje met boothals
een een rood-met-witte-stippen-rok!
tja. Die lengte begrijp ik volstrekt niet, maar voor de rest past hij wel als gegoten. Inkorten dus. Ik ben weerom een zeer content vrouwmens. Wat moeten we anders ook doen met al die vrijgekomen kastruimte?
Leuk!! ;) hihi..
BeantwoordenVerwijderenschone aanwinsten! En twee nieuwe dingen tegenover een hele zak naar Oxfam gebracht, dat is nog altijd flink eh :)
BeantwoordenVerwijderenMmm. Ook als er maar vier stuks in die zak zaten? Maar kastruimte die wordt ingenomen door kleren die passen is sowieso beter dan kleren die niet passen denk ik dan.
BeantwoordenVerwijderen