Doorgaan naar hoofdcontent

vakantie van mijn voeten

Mocht u mij gemist hebben: ik was op congé. Een toerke rijden door Frankrijk want het lief rijdt graag met zijn auto en ik zit daar dan graag bij. Eerste halte vanuit Brussel: Gent. Uh? Inderdaad, dat is helemaal mis, maar ik had nog een bon liggen van de Zoot die ging vervallen tijdens de vakantie. Dat zou toch wel iets te veel zonde zijn, en we hadden tijd genoeg. Op naar Gent dus. De buit:


Een extraatje voor op reis dus. (dankuwel lieve collega's). Ik krijg er wel blaren van (op mijn kleine teentjes), maar dat telt niet: ik krijg namelijk in alle schoenen waarin ik geen sokken draag blaren. Echt allemaal. Ik daag u uit om mij tips te geven. Havaianas, Mephisto's, Birkenstocks (in die laatste twee krijg ik bovendien afschuwelijke stinkvoeten)... ik heb ze nog niet gevonden, de zomerschoenen die mijn voeten sparen. Ik ben niet echt gemaakt om schoenen te dragen, 't is maar dat ik ze zo mooi vind.

Vanuit Gent reden we naar het dorpje Bert in de Auvergne, om een paar dagen te logeren in het vakantiehuis van mijn vroegere buren. Een aanrader, hoewel er in Bert geen fluit te zien is. Maar wij hoefden dan ook geen fluiten te zien. Het is een gezellig en heel rustig dorpje en de zon schijnt er elke dag. Dat hebben ze ons toch wijsgemaakt en wij konden op die drie dagen dat we er waren het tegendeel niet bewijzen. Bovendien is Vichy niet zo ver en dat is een verrassend mooie stad.

De rest van de vakantie speelde zich zuidelijker af. Aix-En-Provence was zo'n beetje de rode draad: daar zijn we een paar keer opnieuw naartoe gegaan. Bijvoorbeeld om verrukkelijk te eten bij Mitch. Daar aten wij een paar jaar geleden al eens geweldig lekker, en dankzij mijn gewoonte om vanalles op te schrijven, en de toevalligheid dat het boekje waarin ik toen lovend over Mitch schreef mee op reis was, zaten we daar nu opnieuw. En terecht want het eten was echt hemels. Ander lekkers in Aix, om de hoek bij Mitch: Burger Bar, voor de liefhebber van het betere hamburgerwerk. En wie wil shoppen moet beslist eens langs bij Rosalie De Montmartre. Tout court een toffe winkelstad trouwens, Aix-en-Provence. Tout court een toffe stad eigenlijk.

We verbleven op een paar verschillende adressen, waarvan er twee absolute aanraders zijn. We vonden ze allebei in de Trotter "1000 chambres d'hôtes en hotelletjes onder de € 75" (op zich ook al een aanrader, met tips voor Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal.) Eerste voltreffer: het wijndomein Nestuby in Cotignac. Adembenemend mooi gelegen. Om daar ten volle van te genieten, moet je vragen dan om de sauna en de whirlpool te mogen gebruiken. Dan kan je tussen het stomen, zweten en bubbelen door met een kopje thee in je bloot gat van achter het raam op de zolderverdieping kilometers ver over de wijngaard kijken. Het heeft wel iets. En wat je vooral moet doen in Cotignac, is aan de overkant van het wijndomein gaan eten bij Le Clos des Vignes. Wij gingen zelfs twee keer: een keer 's avonds en de dag erna gingen we terug voor de lunch. Omdat we namelijk nog nooit zo lekker hadden gegeten als daar. Of toch ongeveer.

De andere voltreffer: vakantiehuis Mon Moulin en Provence in Grans. Met een zalig zwembad en al.


En dat kwam goed uit want het was echt wel stralend weer.

Tot zover trouwens de foto's van mijn voeten.

We gingen ook één dagje naar Barcelona. Omdat het mijn verjaardag was en wie verjaart mag iets zot kiezen om te doen. We aten superheerlijk Mexicaans bij Cantina Machito en kochten nieuwe Campers voor meneer en cadeautjes voor mademoiselle en voor anderen bij I love Kutchi, bij Olokuti en bij Freya - allemaal tips uit de 100 % Barcelona reisgids, waarvan ik grote fan ben, net als van de andere 100 % stedengidsen - die van Brussel bijvoorbeeld. De link onder Freya bevat trouwens nog veel meer shoptips voor Barcelona, ik krijg zo weer zin om terug te gaan als ik het allemaal zie.

Voor de rest niet veel gedaan. Zoals dat hoort op vakantie. Wel gelezen:


zoals u kan zien kies ik mijn boeken niet zozeer op basis van genre maar op kleur.

Zoals gezegd was er dan ook nog mijn verjaardag. En wie verjaart mag niet alleen naar Barcelona, maar krijgt ook kadookes!

van het lief:

een knutselboek waarover u ongetwijfeld hier nog vaak zult horen.

en van mezelve: een taartjesring van de geweldige Géraldine Klein:


een verjaardagstaartje eigenlijk dus.

Reacties

  1. Hi Dear,

    i Like Your Blog Very Much..I see Daily Your Blog ,is A Very Useful For me.

    Ontdek onze nieuw gebouwde vakantiewoning & Vakantiewoning Portugal . Portugalvilla aanbod Prachtige oude kastelen en kerken, adembenemende bergzichten.

    Visit Now - http://www.portugalvilla.eu/

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie