Gisteren aten we voor het eerst bij Spago, een vrij nieuw Italiaans restaurant in de Karperbrugstraat. Heel mooi ingericht, vriendelijke bediening en best wel lekker eten. "Best wel" dus. Bij het aperitief kregen we heerlijk brood en olijven - die waren verrukkelijk. Ook de vissoep als voorgerecht was niet te versmaden. Maar véél! Veel te veel voor een voorgerecht - we hadden eigenlijk spijt dat we nog een hoofdschotel hadden besteld. Meneer at tonijn en ik osso buco. Kleine teleurstelling bij beiden: meneer heeft tonijn het liefst bleu en deze was echt doorbakken. Maar we doen niet moeilijk: wie weet is dit de gewoonte in de Italiaanse keuken en het was bovendien best lekker. Het is alleen zo zonde, bleu kan dat zo heerlijk zijn.
Bij mij was de (kleine) teleurstelling te wijten aan domheid: ik was een beetje vergeten dat ik osso buco eigenlijk niet zo lekker vind. En voor osso buco viel het dan nog wel mee.
We aten ons bord bijlange niet leeg - het grote bord vissoep zat nog te zeer in de weg. Wie denkt dat we dan vast geen dessert genomen hebben, kent mij duidelijk nog niet. Alles zag er zo heerlijk uit: op de kaart, op het gigantische krijtbord aan de muur... vast omdat het er allemaal in het Italiaans op staat, dat klinkt toch altijd zo zalig. Mascarpone met aardbeien voor mademoiselle, Semifreddo met Limoncello voor meneer. Allebei lekker, maar niet om over naar huis te schrijven.
Nog een pluspuntje: een digestiefje van het huis. Daar kunnen ze mij toch altijd wel mee bekoren.
Ik denk wel dat we nog eens terug gaan, maar dan voor een bord vissoep en een slaatje ofzo. En gaat u het gerust zelf eens proberen.
(Ik zei het hè. Een restaurantrecensie. Niet meer en niet minder.)
Bij mij was de (kleine) teleurstelling te wijten aan domheid: ik was een beetje vergeten dat ik osso buco eigenlijk niet zo lekker vind. En voor osso buco viel het dan nog wel mee.
We aten ons bord bijlange niet leeg - het grote bord vissoep zat nog te zeer in de weg. Wie denkt dat we dan vast geen dessert genomen hebben, kent mij duidelijk nog niet. Alles zag er zo heerlijk uit: op de kaart, op het gigantische krijtbord aan de muur... vast omdat het er allemaal in het Italiaans op staat, dat klinkt toch altijd zo zalig. Mascarpone met aardbeien voor mademoiselle, Semifreddo met Limoncello voor meneer. Allebei lekker, maar niet om over naar huis te schrijven.
Nog een pluspuntje: een digestiefje van het huis. Daar kunnen ze mij toch altijd wel mee bekoren.
Ik denk wel dat we nog eens terug gaan, maar dan voor een bord vissoep en een slaatje ofzo. En gaat u het gerust zelf eens proberen.
(Ik zei het hè. Een restaurantrecensie. Niet meer en niet minder.)
Ah , het digestiefje: dat laat ik nu altijd voorbij gaan zie, dat zegt mij niks. (en ik zou ook nog een dessert genomen hebben!)
BeantwoordenVerwijderenHet is vooral omdat het van het huis is, dat het mij bekoort. Als iest van de verniet is, kan ik het moeilijk laten staan. Slecht opgevoed zeker :-)
BeantwoordenVerwijderen