De voorbije dagen deden wij twee bescheiden ontdekkingen, eentje in Diest en eentje in Brussel. In de oranjestad opende een aantal maanden geleden een nieuwe bistro. Niet te duur maar een mooie zaak met een originele kaart, laat dat nu net iets zijn waar Diest echt naar zat te hunkeren. Daar en in de omgeving kan je, op enkele uitzonderingen na, vooral de erg klassieke en weinig originele brasseriekeuken vinden (steaks, pasta, croques, slaatjes...) of je kan er voor heel duur en chique gaan. Maar Wannes Raps is dus echt waar Diest zat op te wachten. Het werd al duidelijk bij het binnenkomen: we hadden geluk dat we er nog bij konden, want op twee tafeltjes na was de hele zaak volgereserveerd. De kaart is beperkt maar origneel en meneer en ik aten allebei verrukkelijk. Een beperkte kaart boezemt me altijd vertrouwen in, net als de open keuken. Geen kans om te foefelen denk ik dan. Ik koos kabeljauw met chorizo, witte bonen, en amandelen, aan de overkant werd het boeuf bourgignon. Naar gewoonte, ingegeven door onze nieuwsgierige aard, werden de bordjes halverwege gewisseld en ook dat viel in de smaak. Het dessert van tarte tatin en kaneelijs was heerlijk en zoet en smeuig en ik was ook wel gecharmeerd door het sap van dichtbij op de drankkaart. Net als de hele Wannes Raps: een aanrader!
Gisteren belandden we op aanraden van mijn collega/buurvrouw en tevens mijn onuitputtelijke bron van inspirerende en praktische Brussel-tips bij Intermezzo, een Italiaans restaurant in de schaduw van de Munt. Een eenvoudig Italiaans restaurant met een tienal eenvoudige pasta-gerechten op de kaart (die alleen aan de muur hangt en volgens mij van tijd tot stond verandert). Diezelfde goede bron vertelde me dat Intermezzo er binnen afzienbare tijd zal moeten opkrassen door snode plannen van de huiseigenaar - een reden te meer om deze parel nog te gaan ontdekken. Eenvoudig, zoals ik al zei. Simpele maar lekkere pasta's voor weinig geld.
Voor een slaapmutsje wandelden we naar een van onze favorietjes: Les Gens que j'aime in de Zuidstraat. Ik vergaap me er steevast aan het prachtige interieur vol retrospullen van achter mijn zoete, romige witte chocolademelk. Leuk pluspunt: eigenaar Moise (die trouwens ook het pannenkoekenhuis aan de overkant bestiert) ontvangt ons, en dan vooral meneer "Monsieur le DJ" Fresita er altijd extra hartelijk sinds hij er enkele zeer geslaagde feestjes deed. Wat ons betreft, één van de mooiste zaakjes in Brussel.
(en ja, u heeft gelijk. Wij gaan nogal veel uit eten. We hebben namelijk besloten om ons wat dat betreft nog eens even te laten gaan - binnen een paar weken zal 't een pak minder zijn met de mini erbij).
Gisteren belandden we op aanraden van mijn collega/buurvrouw en tevens mijn onuitputtelijke bron van inspirerende en praktische Brussel-tips bij Intermezzo, een Italiaans restaurant in de schaduw van de Munt. Een eenvoudig Italiaans restaurant met een tienal eenvoudige pasta-gerechten op de kaart (die alleen aan de muur hangt en volgens mij van tijd tot stond verandert). Diezelfde goede bron vertelde me dat Intermezzo er binnen afzienbare tijd zal moeten opkrassen door snode plannen van de huiseigenaar - een reden te meer om deze parel nog te gaan ontdekken. Eenvoudig, zoals ik al zei. Simpele maar lekkere pasta's voor weinig geld.
Voor een slaapmutsje wandelden we naar een van onze favorietjes: Les Gens que j'aime in de Zuidstraat. Ik vergaap me er steevast aan het prachtige interieur vol retrospullen van achter mijn zoete, romige witte chocolademelk. Leuk pluspunt: eigenaar Moise (die trouwens ook het pannenkoekenhuis aan de overkant bestiert) ontvangt ons, en dan vooral meneer "Monsieur le DJ" Fresita er altijd extra hartelijk sinds hij er enkele zeer geslaagde feestjes deed. Wat ons betreft, één van de mooiste zaakjes in Brussel.
(en ja, u heeft gelijk. Wij gaan nogal veel uit eten. We hebben namelijk besloten om ons wat dat betreft nog eens even te laten gaan - binnen een paar weken zal 't een pak minder zijn met de mini erbij).
Reacties
Een reactie posten