Doorgaan naar hoofdcontent

counting my blessings - 2013, week 15

Stilaan de laatste loodjes. Ik voel me bij momenten alsof ik zo'n krachtbal met me meesleep, maar doorgaans gaat het me nog steeds goed af, dat zwanger zijn. Dat ik nog steeds aan het werk ben is op zich geen probleem, maar ik kan me voorstellen dat ik mijn tijd ook wel zou omkrijgen als ik thuis zou blijven. Fysiek voel ik me duidelijk wel beter als ik het een dagje rustig aan doe, thuis en eventueel wat rondslenterend in de stad. Niet dat mijn job zo veeleisend is, maar de baby wordt er blijkbaar toch wat onrustig van en sleurt mij mee in de vermoeidheid - zodat een werkdag toch steevast wordt gevolgd door een een crash in de zetel, afgepeigerd. Gelukkig staat de man des huizes dan klaar met zijn olietjes om die buik en rug weer tot hun soepele oorspronkelijke staat te masseren.

Maar we gaan dus nog werken. Nog twee weken en een beetje. Nog elf werkdagen. Mensen vragen steevast of ik aan 't aftellen ben - naar mijn laatste werkdag wel ja. Ik hoop van harte dat dochterlief me daarna nog een weekje of wat vrij gunt. En dat de dag van de arbeid niet letterlijk de dag van de arbeid wordt. 't Is nog te doen hoor, dat werk. En ik weet dat ik binnen een paar maanden blij zal zijn dat ik mijn vrije dagen netjes opgespaard heb - ze zullen me dan nog beter van pas komen.

Een vermoeiende week, maar er was veel moois.

- babybezoek bij een collega (met een succesvol borstvoedende moeder, een verademing tussen alle onheilspellende lectuur en andere info door)
- een themadag "zwangerschap" met een bezoek aan de vroedvrouw en wat zwangerschaps- en babygerelateerde aankopen
- een meevaller bij de Standaard Boekhandel (zie diezelfde link als hierboven)
- een eerste bezoek aan de bib van Brussel (idem)
- het uitlezen van een jeugdboek waar ik als kind nooit aan toe gekomen ben. Mijn exemplaar lag al enkele jaren stof te vangen in het boekenrek, en tijdens operatie "maak plaats in je huis voor de nieuwe bewoner" belandde hij op het stapeltje "weg ermee". Maar een boek dat de "Griffel der Griffels" kreeg, dat moet je toch gelezen hebben. Bovendien heeft het gemiddelde brein in mijn lichaam momenteel een tienerleeftijd, ideaal dus om nog eens een jeugdboek te lezen.
- het uitlezen van dat andere boek, "Mama" van Celia Ledoux - waar ik van genoot, mee moest lachen en veel herkenbaars in vond, maar dat me ook - ruimschoots op tijd - over het randje van de wanhoop wat betreft borstvoeding dreigde te duwen. Gelukkig leverde een noodkreet op dit medium me al heel wat geruststellende schouderklopjes op. We zien wel hoe dat loopt, dat borstvoedingsverhaal. We gaan allebei ons best doen, babymans en ik.
- alweer een heerlijk recept uit het "Yummy Mummy Pregnancy Cookbook", geleend van de schoonzus. Na de euforie over de verrukkelijke broccoli met gember en tofu, die hier al meermaals op tafel kwam, staat nu ook de kabeljauw met een korstje hoog op onze favorietenlijst.
- heerlijke lunch op zaterdag bij ILatini (het antipasti-buffet is echt het beste ooit) en een latte met sojamelk achteraf bij het nieuwe Dansaert 161.
- een zaterdag achter het naaimachine, met als resultaat:

een al lang geleden gevraagde ipad-hoes (patroon komt hieruit)

een feestensemble op bestelling

- een zonnige zondag (ik ben er zeker van dat u het ook gemerkt heeft), met een paar uurtjes op het terras van respectievelijk schoonouders, ouders en broer, een bezoekje aan het stamcafƩ, lekker eten en een gezellige avond bij enkele van onze favoriete vrienden en het overerven van een verzorgingstafeltje, waarop al drie kloeke kinders verschoond werden - binnenkort is het dus aan die van ons.
- en - oh zaligheid - op de koop toe was het gisteren "clean sheet day". Bestaat er een groter genot dan fris gewassen en gestreken lakens? 

Reacties

  1. Ik heb wel maar 5 maanden borstvoeding gegeven, maar nooit echt last gehad. Buiten toen ik stuwing had (en eigenares was van de meest gigantische borsten die ge ooit zag) en de vroedvrouw vroeg of ze mee onder de douche moest om ze te helpen masseren, toen heb ik gepast.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mmm. vriendelijk voorstel van die vroedvrouw :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variĆ«ren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie