Afgelopen woensdag was ik héél erg zwanger. De dag begon met een bezoekje aan de vroedvrouw met de daarbij horende euforie over een regelmatige hartslag en een gemiddeld formaat, een normale bloeddruk en een evenwichtig glucosegehalte. Ik zeg het u: ik heb een droomzwangerschap. 't Is te hopen dat dat kind navenant is.
Na de vroedvrouw trok ik richting Nieuwstraat en omstreken voor een paar prullen die ik en mijn dochter nog denken nodig te hebben. Good old Hema voorzag me nog van een paar mini basic kleertjes, een picnickleed (ja, ik ben van plan om met man en kind in het gras te gaan zitten in de zomer, en ik was eigenlijk al jaren jaloers op die aan één kant geplastificeerde dekens die mijn vriendinnen allemaal hebben), en een plastic bak met deksel die dienst gaat doen als luieremmer. Bij Di kocht ik Weleda-olietjes voor het masseren van buik, borsten en andere voortplantingsgerelateerde lichaamsdelen en bij Desmecht haalde ik een zakje frambozenbladthee. Dat zou de baarmoeder versterken en zorgen voor "goede" weeën. Laat maar komen.
Ook qua lectuur worden de laatste voorbereidingen getroffen. Het laatste deel uit de spannende trilogie van Beatrijs Smulders (na "veilig zwanger" en "veilig bevallen" ben ik stilaan toe aan "veilig door de kraamtijd") bleek weken na bestelling bij de boekhandel dan toch ineens voor me klaar te liggen. Zelfs weken nadat ze me ervan verzekerd hadden dat dat boek niet meer verkrijgbaar was (en volgens mij ook weken nadat ze mij het eerder gestorte geld teruggestort hadden, maar ik discussieer niet). Maanden geleden, toen de dochter nog maar een paar cm groot was, voorzag ik het risico te verdwalen in alle goed bedoelde adviezen en boeken die er op de markt zijn. Ik vroeg preventief om raad bij de vroedvrouwen, en hun antwoord was volmondig "Beatrijs Smulders". Haar boeken werden dus mijn leidraad, en hoewel ze toch wel erg Nederlands aandoen (nadruk op thuisbevallen en andere minder Vlaamse gewoontes) ben ik er tevreden van. Ten slotte liep ik even de bib in waar ik me na al die jaren Brussel eindelijk lid maakte (ik stelde het altijd uit omdat ik wou wachten tot de nieuwe bib open zou gaan, maar een mens kan niet blijven uitstellen) en ik nam toch nog twee andere babyboeken mee, die me al eerder werden aangeraden door enkele naasten. Door van die nuchtere vrouwen die niet van al te veel zever houden - alleen op aanraden van dat soort mensen lees ik een boek als "Duik in je weeën", en het vermakelijke boekje "Mama" van Celia Ledoux - waar ik al lang nieuwsgierig naar was. Van deze laatste stel ik enorm op prijs dat ze die kraamtijd niet rooskleuriger voorstelt dan het waarschijnlijk zal zijn - maar het maakt wel zo'n beetje dat ik hier meer schrik van heb dan van de bevalling zelf. Ook een nogal intensieve voorbereiding op borstvoeding, met enkele infosessies waar het nogal vaak gaat over hoe het mis kan gaan met borstvoeding, maakt jammer genoeg dat ik daar eigenlijk niet zoveel zin meer in heb. Ik heb het gevoel dat ik voor een paar helse weken sta met veel pijn en gehuil (van verschillende kanten) en dat het bovendien mijn eigen schuld zal zijn als ik daar vroegtijdig de brui aan geef - want "iedereen kan namelijk borstvoeding geven". Qua druk kan dat wel tellen. Ik heb dus nood aan bemoedigende woorden van succesvolle borstvoedsters denk ik. Want ik wil het wel graag, vooral omdat ik denk dat het zo gemakkelijk is als het goed gaat. Maar wekenlang lijden voor het gemak dat erna komt (en dat in september, als ik weer aan het werk moet en babymans naar de crèche ook weer meer gedoe dan gemak wordt)... ik weet het niet zo goed. Dus Nele, Miek en consoorten, houd me in de gaten. Tot u spreekt een potentiële opgever.
Na de vroedvrouw trok ik richting Nieuwstraat en omstreken voor een paar prullen die ik en mijn dochter nog denken nodig te hebben. Good old Hema voorzag me nog van een paar mini basic kleertjes, een picnickleed (ja, ik ben van plan om met man en kind in het gras te gaan zitten in de zomer, en ik was eigenlijk al jaren jaloers op die aan één kant geplastificeerde dekens die mijn vriendinnen allemaal hebben), en een plastic bak met deksel die dienst gaat doen als luieremmer. Bij Di kocht ik Weleda-olietjes voor het masseren van buik, borsten en andere voortplantingsgerelateerde lichaamsdelen en bij Desmecht haalde ik een zakje frambozenbladthee. Dat zou de baarmoeder versterken en zorgen voor "goede" weeën. Laat maar komen.
Ook qua lectuur worden de laatste voorbereidingen getroffen. Het laatste deel uit de spannende trilogie van Beatrijs Smulders (na "veilig zwanger" en "veilig bevallen" ben ik stilaan toe aan "veilig door de kraamtijd") bleek weken na bestelling bij de boekhandel dan toch ineens voor me klaar te liggen. Zelfs weken nadat ze me ervan verzekerd hadden dat dat boek niet meer verkrijgbaar was (en volgens mij ook weken nadat ze mij het eerder gestorte geld teruggestort hadden, maar ik discussieer niet). Maanden geleden, toen de dochter nog maar een paar cm groot was, voorzag ik het risico te verdwalen in alle goed bedoelde adviezen en boeken die er op de markt zijn. Ik vroeg preventief om raad bij de vroedvrouwen, en hun antwoord was volmondig "Beatrijs Smulders". Haar boeken werden dus mijn leidraad, en hoewel ze toch wel erg Nederlands aandoen (nadruk op thuisbevallen en andere minder Vlaamse gewoontes) ben ik er tevreden van. Ten slotte liep ik even de bib in waar ik me na al die jaren Brussel eindelijk lid maakte (ik stelde het altijd uit omdat ik wou wachten tot de nieuwe bib open zou gaan, maar een mens kan niet blijven uitstellen) en ik nam toch nog twee andere babyboeken mee, die me al eerder werden aangeraden door enkele naasten. Door van die nuchtere vrouwen die niet van al te veel zever houden - alleen op aanraden van dat soort mensen lees ik een boek als "Duik in je weeën", en het vermakelijke boekje "Mama" van Celia Ledoux - waar ik al lang nieuwsgierig naar was. Van deze laatste stel ik enorm op prijs dat ze die kraamtijd niet rooskleuriger voorstelt dan het waarschijnlijk zal zijn - maar het maakt wel zo'n beetje dat ik hier meer schrik van heb dan van de bevalling zelf. Ook een nogal intensieve voorbereiding op borstvoeding, met enkele infosessies waar het nogal vaak gaat over hoe het mis kan gaan met borstvoeding, maakt jammer genoeg dat ik daar eigenlijk niet zoveel zin meer in heb. Ik heb het gevoel dat ik voor een paar helse weken sta met veel pijn en gehuil (van verschillende kanten) en dat het bovendien mijn eigen schuld zal zijn als ik daar vroegtijdig de brui aan geef - want "iedereen kan namelijk borstvoeding geven". Qua druk kan dat wel tellen. Ik heb dus nood aan bemoedigende woorden van succesvolle borstvoedsters denk ik. Want ik wil het wel graag, vooral omdat ik denk dat het zo gemakkelijk is als het goed gaat. Maar wekenlang lijden voor het gemak dat erna komt (en dat in september, als ik weer aan het werk moet en babymans naar de crèche ook weer meer gedoe dan gemak wordt)... ik weet het niet zo goed. Dus Nele, Miek en consoorten, houd me in de gaten. Tot u spreekt een potentiële opgever.
Oh, van die 'duik in je weeën' onthield ik vooral: 'als je denkt dat het een wee is, is het er geen'. Niks zo fijn als twijfelen: ga ik straks bevallen of niet?'.
BeantwoordenVerwijderenEn al die vrouwen hadden hun sokken aan, ik vond dat een gek zicht, maar na twee bevallingen kan ik u meedelen: neem warme en gemakkelijke sokken mee, echt!
Ondertussen heb ik al 3 pubers rondlopen die blaken van gezondheid en alledrie borstvoeding kregen (de oudste 1 jaar lang, de jongste 3) Dus wat die bemoedigende woorden betreft: doe gewoon waar je je het lekkerst bij voelt en trek je niks aan van alle goedbedoelde commentaar en de druk van je zogenoemde "omgeving". Maak daarop wel 1 uitzondering : laat je omringen door 1 of enkele wijze vrouwen,vroedvrouwen bijvoorbeeld die je ook thuis kunnen begeleiden, en neem hun goede raad wel ter harte. In het begin is het vaak doorbijten, maar als alles loopt is het genieten. Succes met de bevalling en de borstvoeding...!
BeantwoordenVerwijderenIk heb inderdaad bij dochter nummer één een helse beginperiode gehad. (Uiteindelijk heeft ze 17 maanden gedronken, dus het is het wel waard geweest.) Maar bij één van mijn zussen die zes weken eerder beviel, verliep alles borstvoedingsgewijs vlekkeloos. Dus misschien moet je er niet direct voor vrezen dat het aartsmoeilijk wordt, bij heel veel vrouwen is het dat immers niet. Ik denk dat het gewoon al goed is dat je op voorhand beseft dat het niet altijd gemakkelijk is. En verder sluit ik me aan bij Lies hierboven: laat je goed omringen. Eén tip nog: het boek "borstvoeden, natuurlijk eenvoudig", is super. Behalve het laatste woord van de titel dan toch. Soms. ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn: succes ermee!
Maar suske toch. Stop met lezen, geniet van de zon en de laatste weken zwanger, en dat komt allemaal dik in orde. Ik heb er alle vertrouwen in, echt!
BeantwoordenVerwijderenDon't worry, ik heb het ook allemaal genomen zoals het kwam... en uiteindelijk viel dat allemaal kei goed mee, en heb ik toch zeven maanden borstvoeding gegeven! en blij dat ik daar nu over ben! dat is dus echt waar he, niets makkelijker dan borstvoeding geven... daarna heb ik mij vaak beklaagd dat ik gestopt was.. en fleskes moest maken!
BeantwoordenVerwijderenJe kan het, geloof in jezelf en neem inderdaad wat ervaringsdeskundigen onder je arm! Ook een man die er voor 100 % achterstaat kan helpen om minder snel op te geven en te blijven motiveren! Go go!! nog efkes genieten nu!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderendankjewel voor al die bemoedigende woorden waar ik om vroeg! Een update: dat loopt hier gesmeerd! 't Was eventjes tandenbijten in het begin - maar de dochter die al na een paar dagen haar geboortegewicht oversteeg gaf me het nodige zelfvertrouwen. Intussen geen pijn meer, alleen gemak. Jackie wordt trouwens stilaan een beetje een dikzakske. En Katrijn: bedankt voor de tip: "Borstvoeden, natuurlijk eenvoudig" heeft me geholpen tijdens die eerste dagen!
BeantwoordenVerwijderen