Doorgaan naar hoofdcontent

duik in je baarmoeder

Afgelopen woensdag was ik héél erg zwanger. De dag begon met een bezoekje aan de vroedvrouw met de daarbij horende euforie over een regelmatige hartslag en een gemiddeld formaat, een normale bloeddruk en een evenwichtig glucosegehalte. Ik zeg het u: ik heb een droomzwangerschap. 't Is te hopen dat dat kind navenant is.

Na de vroedvrouw trok ik richting Nieuwstraat en omstreken voor een paar prullen die ik en mijn dochter nog denken nodig te hebben. Good old Hema voorzag me nog van een paar mini basic kleertjes, een picnickleed (ja, ik ben van plan om met man en kind in het gras te gaan zitten in de zomer, en ik was eigenlijk al jaren jaloers op die aan één kant geplastificeerde dekens die mijn vriendinnen allemaal hebben), en een plastic bak met deksel die dienst gaat doen als luieremmer. Bij Di kocht ik Weleda-olietjes voor het masseren van buik, borsten en andere voortplantingsgerelateerde lichaamsdelen en bij Desmecht haalde ik een zakje frambozenbladthee. Dat zou de baarmoeder versterken en zorgen voor "goede" weeën. Laat maar komen.

Ook qua lectuur worden de laatste voorbereidingen getroffen. Het laatste deel uit de spannende trilogie van Beatrijs Smulders (na "veilig zwanger" en "veilig bevallen" ben ik stilaan toe aan "veilig door de kraamtijd") bleek weken na bestelling bij de boekhandel dan toch ineens voor me klaar te liggen. Zelfs weken nadat ze me ervan verzekerd hadden dat dat boek niet meer verkrijgbaar was (en volgens mij ook weken nadat ze mij het eerder gestorte geld teruggestort hadden, maar ik discussieer niet). Maanden geleden, toen de dochter nog maar een paar cm groot was, voorzag ik het risico te verdwalen in alle goed bedoelde adviezen en boeken die er op de markt zijn. Ik vroeg preventief om raad bij de vroedvrouwen, en hun antwoord was volmondig "Beatrijs Smulders". Haar boeken werden dus mijn leidraad, en hoewel ze toch wel erg Nederlands aandoen (nadruk op thuisbevallen en andere minder Vlaamse gewoontes) ben ik er tevreden van. Ten slotte liep ik even de bib in waar ik me na al die jaren Brussel eindelijk lid maakte (ik stelde het altijd uit omdat ik wou wachten tot de nieuwe bib open zou gaan, maar een mens kan niet blijven uitstellen) en ik nam toch nog twee andere babyboeken mee, die me al eerder werden aangeraden door enkele naasten. Door van die nuchtere vrouwen die niet van al te veel zever houden - alleen op aanraden van dat soort mensen lees ik een boek als "Duik in je weeën", en het vermakelijke boekje "Mama" van Celia Ledoux - waar ik al lang nieuwsgierig naar was. Van deze laatste stel ik enorm op prijs dat ze die kraamtijd niet rooskleuriger voorstelt dan het waarschijnlijk zal zijn - maar het maakt wel zo'n beetje dat ik hier meer schrik van heb dan van de bevalling zelf. Ook een nogal intensieve voorbereiding op borstvoeding, met enkele infosessies waar het nogal vaak gaat over hoe het mis kan gaan met borstvoeding, maakt jammer genoeg dat ik daar eigenlijk niet zoveel zin meer in heb. Ik heb het gevoel dat ik voor een paar helse weken sta met veel pijn en gehuil (van verschillende kanten) en dat het bovendien mijn eigen schuld zal zijn als ik daar vroegtijdig de brui aan geef - want "iedereen kan namelijk borstvoeding geven". Qua druk kan dat wel tellen. Ik heb dus nood aan bemoedigende woorden van succesvolle borstvoedsters denk ik. Want ik wil het wel graag, vooral omdat ik denk dat het zo gemakkelijk is als het goed gaat. Maar wekenlang lijden voor het gemak dat erna komt (en dat in september, als ik weer aan het werk moet en babymans naar de crèche ook weer meer gedoe dan gemak wordt)... ik weet het niet zo goed. Dus Nele, Miek en consoorten, houd me in de gaten. Tot u spreekt een potentiële opgever.

Reacties

  1. Oh, van die 'duik in je weeën' onthield ik vooral: 'als je denkt dat het een wee is, is het er geen'. Niks zo fijn als twijfelen: ga ik straks bevallen of niet?'.
    En al die vrouwen hadden hun sokken aan, ik vond dat een gek zicht, maar na twee bevallingen kan ik u meedelen: neem warme en gemakkelijke sokken mee, echt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ondertussen heb ik al 3 pubers rondlopen die blaken van gezondheid en alledrie borstvoeding kregen (de oudste 1 jaar lang, de jongste 3) Dus wat die bemoedigende woorden betreft: doe gewoon waar je je het lekkerst bij voelt en trek je niks aan van alle goedbedoelde commentaar en de druk van je zogenoemde "omgeving". Maak daarop wel 1 uitzondering : laat je omringen door 1 of enkele wijze vrouwen,vroedvrouwen bijvoorbeeld die je ook thuis kunnen begeleiden, en neem hun goede raad wel ter harte. In het begin is het vaak doorbijten, maar als alles loopt is het genieten. Succes met de bevalling en de borstvoeding...!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb inderdaad bij dochter nummer één een helse beginperiode gehad. (Uiteindelijk heeft ze 17 maanden gedronken, dus het is het wel waard geweest.) Maar bij één van mijn zussen die zes weken eerder beviel, verliep alles borstvoedingsgewijs vlekkeloos. Dus misschien moet je er niet direct voor vrezen dat het aartsmoeilijk wordt, bij heel veel vrouwen is het dat immers niet. Ik denk dat het gewoon al goed is dat je op voorhand beseft dat het niet altijd gemakkelijk is. En verder sluit ik me aan bij Lies hierboven: laat je goed omringen. Eén tip nog: het boek "borstvoeden, natuurlijk eenvoudig", is super. Behalve het laatste woord van de titel dan toch. Soms. ;-)
    En: succes ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar suske toch. Stop met lezen, geniet van de zon en de laatste weken zwanger, en dat komt allemaal dik in orde. Ik heb er alle vertrouwen in, echt!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Don't worry, ik heb het ook allemaal genomen zoals het kwam... en uiteindelijk viel dat allemaal kei goed mee, en heb ik toch zeven maanden borstvoeding gegeven! en blij dat ik daar nu over ben! dat is dus echt waar he, niets makkelijker dan borstvoeding geven... daarna heb ik mij vaak beklaagd dat ik gestopt was.. en fleskes moest maken!
    Je kan het, geloof in jezelf en neem inderdaad wat ervaringsdeskundigen onder je arm! Ook een man die er voor 100 % achterstaat kan helpen om minder snel op te geven en te blijven motiveren! Go go!! nog efkes genieten nu!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. dankjewel voor al die bemoedigende woorden waar ik om vroeg! Een update: dat loopt hier gesmeerd! 't Was eventjes tandenbijten in het begin - maar de dochter die al na een paar dagen haar geboortegewicht oversteeg gaf me het nodige zelfvertrouwen. Intussen geen pijn meer, alleen gemak. Jackie wordt trouwens stilaan een beetje een dikzakske. En Katrijn: bedankt voor de tip: "Borstvoeden, natuurlijk eenvoudig" heeft me geholpen tijdens die eerste dagen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie