Doorgaan naar hoofdcontent

La Belle Equipe

Na een vermoeiende werkdag (die bovendien op een zaterdag viel, wat het zelfmedelijden nog altijd een tikkeltje groter maakt) is het fijn om je benen onder tafel te kunnen schuiven voor lekker eten. Meneer had zich tijdens mijn werkuren ondermeer beziggehouden met andere broodnodige klussen, zoals het ineenzetten van een babybedje en het ophangen van gordijnen. Ons nest bereidt zich stilaan voor op het kuikentje. Maar door deze klussen kon er natuurlijk niet gekookt worden, en het onder tafel schuiven van de benen gebeurde dan ook op verplaatsing. (En ook gewoon omdat het kan, omdat wij daar nu nog tijd voor hebben). La Belle Equipe stond al een tijdje op onze verlanglijst. Het is de nieuwste zaak van horeca-paus Nicolay (Flamingo, Barbeton, Potemkine...), aan het uiteinde van de Dansaertstraat. Een mooie zaak en de pizza's en hapjes zijn er heerlijk. De bodem is dun en krokant en de topping lijkt veel minder vet dan bij andere pizzeria's. Om vingers en duimen bij af te likken (ook letterlijk, want bestek krijg je hier niet). De inrichting van de zaak is best leuk - hoewel ik vind dat ze net iets te hard hun best hebben gedaan om het maximum te halen uit de toch wel hele kleine ruimte. Dat zie je bijvoobeeld op het toilet: nadat ik de loodzware deur naar de sanitaire ruimte achter me gesloten had, leek mijn dikke buik in de weg te zitten om Ć©Ć©n van de toiletdeuren te openen. Dat ging alleen maar als ik de andere ook opende. Kleine misser toch wel (want zĆ² dik is mijn buik nu ook weer niet).


mooie foto van de website www.brusselskitchen.com

Bovendien lijkt ook het personeel te lijden onder de beperkte ruimte: twee vrouwen werken zich uit de naad om de vrij kleine maar wel voortdurende volle zaal te bedienen - en de pizza's klaar te maken, de afwas te doen, telefonische bestellingen en reservaties af te handelen en af te rekenen. Te weinig personeel, te veel werk. Als ik me niet vergis duurde het bijna een uur voor we ons eten hadden. En de werkruimte is er zodanig klein, dat het volgens mij onmogelijk is om er extra personeel in te zetten.

Maar het was dus wel het wachten waard want de pizza was, zoals gezegd, uitzonderlijk lekker. Bovendien staan er tafeltjes buiten en is er ook achteraan een binnenkoertje, waar het in de zomer wel eens prettig toeven zou kunnen zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variĆ«ren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie