Doorgaan naar hoofdcontent

round-up van de eerste zes maanden

Volgende week ronden we de kaap van het eerste halve jaar. Al bijna zes maanden slagen wij er in ons kind met succes in leven te houden. Vanaf volgende week staat mijn wereld weer even op zijn kop: zij naar de kribbe, ik aan het werk. Ik probeer de paniekaanvallen te onderdrukken als ik denk aan hoeveel organisatietalent deze nieuwe levensfase gaat vergen. Maar eerst nog even iets anders. Een terugblik, met tips. Want dat eerste halve jaar, en de negen voorafgaande maanden, waren toch wel fantastisch. Een roze wolk is veel gezegd - ik houd ook niet zo van roze - maar we hebben toch wel genoten. Grotendeels omdat alles vanzelf heel goed ging. Een kwaal-loze zwangerschap, een megavlotte bevalling en een kerngezond kind. (Tot een paar dagen geleden dan toch: ik schrijf dit stukje terwijl het koortsige kind vecht tegen haar eerste virus - dat heb je dan na twee halve dagen kribbe.)

Zoals dat gaat met lijstjes met tips, verwacht ik van niet dat je ze klakkeloos volgt. Je pikt eruit wat je zelf bruikbaar vindt. Dit zijn de dingen die voor ons het beste werken. Ik ben geen expert op welk vlak dan ook: geen dokter, geen pedagoog, geen vroedvrouw, geen lactatiedeskundige, geen draagconsulent. Ik ben gewoon een moeder, een behoorlijk nuchter exemplaar, die van eenvoud houdt. "Simplify your life" is zo'n beetje ons levensmotto, hier ten huize Fresita, en een kind maken is wat dat betreft zowat het stomste dat je kunt doen. Je leven wordt er niet eenvoudiger op. Het is moeilijk te zeggen of het leuker wordt: ik vond het voor Jackie òòk enorm leuk. En ik haat het als mensen zeggen dat hun leven waardevoller is geworden na het krijgen van kinderen. Natuurlijk: het wordt opeens belangrijker dat je blijft leven, want je moet voor je kind zorgen. Op dat vlak klopt het wel. Maar een kind 'nemen' omdat je je leven een beetje zin wil geven, dat is dikke quatsch volgens mij. Dat is zo'n beetje een probleem creëren zodat je dat probleem kan oplossen ofzo. Je kan eigenlijk niets zinvols meer zeggen over geen kinderen hebben: je hebt er nu eentje, of je dat nu leuk vindt of niet. Het heeft niet echt veel zin meer om er nog een mening over te hebben. Gelukkig vind ik het absoluut leuk. Gezellig vooral. Andere reden dat je er niets zinnigs meer kan over zeggen: in de meeste gevallen is er opeens iemand die je zo onmetelijk graag ziet, dat rationaliseren niet meer aan de orde is. Voor de duidelijkheid: ik vind het heerlijk en ik zie het kind dood- en doodgraag. Maar het leven is wel een beetje gecompliceerder geworden.

Dus: hier een round-up van hoe wij het doen / gedaan hebben. Met erg concrete tips voor als je toch dé 'complicate-your-life-beslissing-bij-uitstek' neemt (ik heb het over kinderen krijgen dus). Tips voor hoe je dat toch enigzins simpel kan houden. Ik wil geen klachten van mensen die zich aan deze tips houden maar het vonden tegenvallen, en ik wil ook geen kritiek over slechte tips. Zoals ik al zei: niemand moet zich hieraan houden. Ik ga ze wel in de gebiedende wijs zetten, omdat ik dat plezant vind. Het is ten slotte mijn blog.

Fresita's tips voor een fijn ouderschap (in min of meer chronologische volgorde - en we beginnen een heel eind voor de conceptie) :

- Zoek een levenspartner. Ik ken fantastische alleenstaande moeders, maar we gaan voor een zo eenvoudig mogelijk leven. Ik zou het niet kunnen zonder meneer. Bij het zoeken naar een partner, zoek je er best eentje die over enkele belangrijke zaken ongeveer dezelfde mening heeft, en eentje die niet al te macho is en dus niet vies is van wat huishoudelijk werk en opvoedingsgerelateerde taken.

- Wacht tot je de dertig gepasseerd bent. Ik moet er niet aan denken dat ik de afgelopen tien jaar van mijn leven al kinderen zou gehad hebben.

- Probeer in de zomer zwanger te geraken. Dan beval je in de lente en heb je vrij tijdens de mooiste maanden van het jaar.

- Koop een appartement in Brussel. Compact wonen is echt héél handig met een baby: niet te veel te poetsen of opruimen, baby altijd binnen gehoorafstand, geen trappengeloop... En Brussel: er is hier gewoon vanalles te doen, en dat is tof als je een periode niet gaat werken. Bovendien is mijn volgende tip onlosmakelijk met Brussel verbonden.

- Zwanger? Contacteer de vroedvrouwen van Zwanger in Brussel. Zij zullen je uitnodigen voor een eerste gesprekje en wat onderzoekjes. Laat hen je begeleiden doorheen je hele zwangerschap. Behalve voor echo's en bij complicaties hoef je geen gynaecoloog te zien.

- Volg prenatale yoga. In Schaarbeek bijvoorbeeld: gesubsidieerd en dus een pak goedkoper dan in de meeste yogastudio's en minstens zo goed. Prenatale yoga is echt heerlijk. Ik had spijt dat het gedaan was toen ik bevallen was. Schrijf je vroeg in want de lessen zitten snel vol.

- Ga snel op zoek naar een crèche. Je woont nu eenmaal in Brussel en kinderopvang is hier (en op heel veel andere plaatsen) schaars goed. Als je nog een beetje wil kunnen kiezen moet je snel zijn. Ik was nog geen maand zwanger toen ik aan mijn zoektocht begon, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Nog geen week na mijn eerste bezoek kreeg ik te horen dat Jackie er een plaatsje had (hoewel het kind toen nog niet Jackie heette uiteraard).

- Volg, samen met je partner, een reeks infosessies bij Zwanger in Brussel. Je leert er over bevallen, over borstvoeding, over de kraamtijd en je krijgt een kine-sessie. Allemaal heel handig om te weten, en extra handig als je partner het ook allemaal weet.

- Uiteraard laat je je ook tijdens en na de bevalling begeleiden door Zwanger in Brussel. Dat kan bij een thuisbevalling, voor de durvers, maar dat kan ook in sommige ziekenhuizen, zoals wij het deden. Het heerlijkste was dat ik geen stress had over wanneer ik naar het ziekenhuis moest gaan. Bij weeën belden we de vroedvrouw, zij kwam, besliste wanneer het tijd was om naar het ziekenhuis te vertrekken (in ons geval heel snel), leidde de bevalling in goede banen en ging er pas weer vandoor als alles in orde was met moeder en kind. Een engel is het. Ik kan nog steeds niet aan Katlijn denken zonder er een aureool en vleugels bij te denken. (Wel een stoere engel. Vroedvrouw is geen beroep voor doetjes).

- Ga voluit voor borstvoeding. Die beslissing maak je voor je bevalt en denk niet dat dat instinctief vanzelf wel goed gaat. Borstvoeding kan moeilijk en pijnlijk zijn in het begin. Spreek hierover met je vroedvrouwen en zeg dat je echt wil dat zij je ermee helpen. Ik ken talloze voorbeelden van moeders die niet genoeg melk hebben en tepelkloven en andere horrorverhalen, en ik weet dat niet iedereen dit gelooft, maar dat had allemaal vermeden kunnen worden. Als er vanaf dag één iemand met verstand van borstvoeding bij je had gestaan om te zeggen hoe je je kind moet aanleggen en of ze goed aanhapt. Het deed pijn bij mij. Tenenkrullend. Ik hing tegen het plafond elke keer ze dronk. En dat wel een week of twee. Maar dankzij de vroedvrouwen wisten we wel dat het aanhappen goed zat. Daarna gaat het snel veel beter. En het is het waard: je spaart massa's geld uit dat je anders zou besteden aan duur melkpoeder, je hoeft niet voortdurend flesjes te steriliseren, je kind is duidelijk gezonder dus je zal véél minder naar de dokter moeten lopen (en dat vermoedelijk voor de rest van zijn leven) en je vergeet nooit het eten voor je kind mee te nemen. De vroedvrouwen kunnen je perfect informeren, en wij waren ook heel tevreden van nog een extra infosessie bij Boobs 'n' Burps. Eens die borstvoeding op dreef is houd je het minstens zes maanden vol, tot die tijd heeft je baby niets anders nodig. Dat zeggen ze zelfs bij Kind & Gezin.

- Slaap bij je kind! Er circuleren veel argumenten tegen het bij in je bed nemen van je kind, maar een co-sleeper is absoluut een veilig alternatief. Een co-sleeper is een bedje waar één kant van open is en dat je op dezelfde hoogte kan zetten als je eigen bed. De bedoeling is dat je het babybedje vastmaakt aan het grote bed. Zo slaapt je kind in een soort uitbreiding van je eigen bed. Wij kochten een co-sleeper (er staat een paar alinea's verder een link) maar bijvoorbeeld Ikea heeft een paar bedjes waar je zelf perfect een co-sleeper van kan maken. Die zijn bovendien groter dan de co-sleeper die wij kochten en kunnen dus langer meegaan. Samen slapen in combinatie met borstvoeding scheelt echt heel wat uren slaap. Neen, Jackie slaapt nog niet door, ze wil nog een nachtvoeding, maar dat is geen punt: ik trek haar bij mij, ze drinkt en ik 'duw' haar terug in haar bedje. We worden er allebei amper wakker van, en meneer Fresita meestal al helemaal niet.

- Als je de kans hebt: blijf een tijdje thuis bij je kind. Sommige politici houden daar andere meningen op na, maar deze periode komt nooit meer terug. Ik vraag me af of ik ooit bij het opstrijken van mijn karige pensioen ga denken: was ik toch maar na drie maanden terug gaan werken.

- wees kritisch en zuinig met lectuur. Meer nog dan bij andere zaken vind je over alles wat met zwangerschap en opvoeding te maken hebt honderden meningen. Maak een selectie van wat jij het beste bij je vindt passen. Tijdens mijn zwangerschap las ik de drie boeken van Beatrijs Smulders (Veilig Zwanger, Veilig Bevallen en Veilig door de Kraamtijd). Op aanraden van de vroedvrouwen. Ik was niet helemaal mee met de boeken, maar wel grotendeels. Een geweldige voorbereiding op de bevalling is "Duik in je weeën". Laat je partner hem ook lezen. Scoort ook hoog op de no-nonsense-schaal: Celia Ledoux. Ze schreef 'Mama' en 'Slaap je al door?'. Allebei aanraders. Kwam zeer goed van pas tijdens de eerste weken na de bevalling: "Borstvoeding natuurlijk eenvoudig". Saaie lectuur, tenzij je er middenin zit. Heeft me bijna zo goed geholpen als de vroedvrouwen en de prenatale infosessies. En het boekje voor vaders in spé van Uitgeverij Snor. Of beter nog: de app. In de iTunes-store.

uitzet:

- Volg een infosessie over draagdoeken. Bij Zwanger in Brussel uiteraard. Een draagdoek is een ideale manier om je kind te vervoeren (trams en kinderwagens: slechte combinatie), om je kind warm te houden, om je kind rustig te houden, om een band met je kind te smeden. Ook in huis.

- Denk heel hard na over wat je nodig hebt voor een baby. Dat is eigenlijk verrassend weinig. Een opsomming van wat wij kochten voor de baby geboren was: een co-sleeper, een paar kleertjes in maat 50 (niet te veel: sommige baby's slaan maat 50 over!), een draagzak die gemakkelijk in gebruik is voor zowel mama als papa én vanaf dag één kan gebruikt worden, een klein slaapzakje, en baby-olie van Weleda (als je in het ziekenhuis bevalt krijg je wel wat verzorgingsproducten maar die zijn niet altijd even zacht voor het tere babyvel) en een maxi-cosi (die we bovendien tweedehands kochten). Ik denk zowaar dat het dit ongeveer was. Een handige leidraad (en heel veel waardevolle info) vind je bij Kiind. Ook behulpzame blogsters zijn informatieschatten: op vriendelijk verzoek stuurt Riet van Leven met Liv je een lijstje met dat wat zij echt nodig acht.

- Omdat je hebt gewacht tot je de 30 gepasseerd bent, zijn er in je omgeving ongetwijfeld massa's mensen die de baby's alweer ontgroeid zijn. Onontbeerlijk, die mensen! Vooral als ze jou hun spullen willen uitlenen. Geleende spullen die onmisbaar bleken in de kraamtijd: kleertjes, borstvoedingsbeha's, tetra-doeken en een set wasbare luiers. Iets minder onontbeerlijk maar zeker ook handige geleende spullen: een verzorgingstafel met kussen, een park, een wasemmer.

- Je zorgt dus dat je de basis in huis hebt. Over alle andere zaken kan je echt nog beslissen eens de baby er is. De meeste mensen halen een hoop troep in huis die ze uiteindelijk niet of amper gebruiken. Hier eigenlijk niets van dat. Hoed je ook voor mensen die je te veel willen aanbieden of uitlenen! Mijn standaard-antwoord was: ik denk er even over na en laat je dan iets weten. Want voor je 't weet heb je 100 outfits, drie buggy's, zeven bedjes en vijf autostoelen.

- zaken die wij de afgelopen zes maanden nog bijgekocht hebben: een kolfapparaat van Medela (keuze te over, laat je informeren bij Boobs 'n' Burps en ontdek dat kolven echt geen moeite hoeft te kosten), een set wasbare luiers, een paar flesjes, een paar tutjes, een paar draagdoeken (niet noodzakelijk, in principe kom je met één exemplaar toe maar het is fijn om af en toe af te wisselen en meneer en ik hebben bovendien elk onze favorietjes), een mobile met mp3-functie (maar daar zijn we niet zo tevreden van; de vernietigende review komt dan ook van mij)... verder nog: een paar pakjes van Maxomorra, een Sophie en een berenpak. Die twee laatste omdat ik me jaren geleden al voornam: als ik ooit mama word, wil ik een Sophie en een berenpak voor mijn kind.

- zaken die we de afgelopen zes maanden nog bij leenden: een wipstoeltje van Babybjorn, een tent-reisbedje, een paar overtrekken voor de maxi-cosi en een Tripp-Trapp kinderstoel. Die laatste leen ik van mijn mama, en aangezien die dingen pretenderen levenslang mee te gaan, leen ik hem misschien wel levenslang. Dus dat telt misschien niet echt bij lenen. En een heleboel kleertjes. Het allerhandigst is als je iemand in je vriendenkring hebt met dezelfde smaak en een baby die ongeveer een half jaar ouder is dan de jouwe. Liefst nog van hetzelfde geslacht.

- Wat we dus nog steeds niet hebben: een kinderwagen of buggy. We denken er nu stilaan wel aan om er eentje in huis te halen. Iets eenvoudigs. Maar misschien wachten we nog even, dan kan Jackie rechtop zitten en dan kan het nog eenvoudiger. Ik hoorde dat de sint er misschien wel eentje wil brengen.


Zo. Hopelijk is iemand er iets mee. En hopelijk krijgt u van mij binnen een half jaar een blog over hoe je gemakkelijk gezin en werk kan combineren. Mijn eerste stap in die richting is al gezet: de afspraak met meneer dat hij zich de eerste weken met het eten bezighoudt. Daarna zien we wel weer.



Reacties

  1. supertof stukje, Mademoiselle! Ne mens zou er spontaan zijn kinderangsten voor opbergen :) (gelukkig ben ik nog even geen dertig dus is er tijd) Danku ook, dat iemand mét kinderen eens kan zeggen dat het onnozel is om te zeggen dat kinderen het leven waardevoller maken... Ik kom u dan snel 'ns bezoeken van zodra we over kleine kapucijnaapjes beginnen denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. da's goed! Dan mag je al mijn babykleertjes lenen! (Alle vijf ;-) )

    BeantwoordenVerwijderen
  3. I'm personally a big fan of mademoisellefresita blog. Thanks for sharing this post.
    clipping path
    clipping path service

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie