't Is niet omdat wij geen tv hebben, dat wij geen films zien natuurlijk. We huren af en toe iets op iTunes en we lenen al eens iets uit de bib. Zoals Frances Ha. Ik herinnerde me dat ik vorig jaar, toen die film uitkwam, een trailer had gezien en vastberaden was om hem te gaan zien in de cinema. Maar u kent dat, dat is er uiteraard niet van gekomen. Uit het oog, uit het hart en zo kwam het dat ik Frances Ha zo'n beetje vergat. Tot ik de dvd zag liggen bij de sprinters in de bib, een tweetal weken geleden.
Toen ik thuis de trailer nog eens bekeek, snapte ik weer waarom ik hem zo graag wou zien.
Toen ik thuis de trailer nog eens bekeek, snapte ik weer waarom ik hem zo graag wou zien.
Zalige film. Gezapig kabbelend, geen al te grote drama's. Vooral mooi. Een heerlijk, prettig gestoord hoofdpersonage, met grootse plannen maar weinig daadkracht. Waarschijnlijk een beetje herkenbaar en precies daarom zo fijn. Een film die aanvoelt als een warm onderlijveke in de winter: past perfect. Fits like a glove. In zwartwit, vreemd genoeg, en dat lijkt ergens wel volledig te kloppen.
Ergens moest ik aan Woody Allen denken, maar ik veronderstel dat dat kwam doordat de film zich zo overduidelijk in New York afspeelde. (en nu we het toch over Woody Allen hebben: we zagen onlangs twee vrij recente films van hem. Hoe heerlijk ik "Midnight in Paris" vond, zo afgrijselijk saai vonden wij het - nochtans enorm bejubelde - "Blue Jasmine". Maar dit geheel terzijde)
Maar Frances Ha dus. Een absolute aanrader.
Reacties
Een reactie posten