Le Coq sur Mer

Weekendjes aan zee kunnen nooit kwaad. Luieren, uitslapen, lezen - dat doen wij dus alleen bijna nooit hè, zo uren zitten lezen in een boek. En nu dus wel, tot hij uit was:

Op aanraden van velen gelezen en ik heb me er zeker niet mee verveeld, maar toch niet op mijn lijstje van all time favourites terechtgekomen. Alle diehard boekenwurmen hebben hem intussen allang gelezen, aan de iets minder  hardnekkige lezers - zoals ik - zou ik zeggen: je zou hem kunnen lezen maar het hoeft niet per sé. Velen zullen mij hierin tegenspreken, dat mag. Moeilijk te zeggen waarover het boek gaat zonder iets van de toch wel spannende plot te verklappen. Grofweg: twee broers zitten met hun echtgenotes in een chique restaurant. De broers zijn niet meteen dikke vrienden. Ze hebben elk een tienerzonen van een jaar of vijftien die met elkaar optrekken. Die jongens hebben iets op hun kerfstok en de ouders zijn samengekomen om het daarover te hebben. Ziezo, niet echt iets verklapt denk ik. Het hele boek speelt zich binnen de tijdspanne van het diner af. Het begint bij het aperitief en eindigt bij de fooi. En daartussen gebeurt er uiteraard nogal wat.

Ander leuks aan zee: lichaamsbeweging! Ben zelfs gaan lopen. Een klein stukje maar, want graag zal ik dat toch nooit doen, dat lopen. De grootste stap is uiteraard het vertrekken op zich, maar zelfs als ik aan het lopen ben, komt er geen moment waarop ik van het lopen geniet. Ik ben dan gewoon een vat vol zelfmedelijden, en moet mezelf voortdurend overtuigen om niet te stoppen. Ik heb altijd een beetje ademhalingsproblemen. Naar 't schijnt moet je via je neus inademen, en als het zou koud is als vanmorgen aan zee, lijkt me dat inderdaad geen slecht idee: de lucht die via je mond in je longen terecht komt is erg koud en dat doet niet echt deugd. Maar ik kan niet genoeg lucht inademen via mijn neus, misschien wel door een indrukwekkende valpartij in mijn jonge tienerjaren waar ondermeer mijn neus nogal gehavend uitkwam. Ik ga het eens proberen met van die snurkstrips, dat was ooit mode onder lopers. Je ziet er nu wel niemand meer mee, maar ik denk echt dat het nut zou kunnen hebben. I'll let you know, de eerstvolgende keer dat ik nog eens de moed opbreng die idiote loopschoenen aan te trekken. Maar soît, het lopen op zich was dan wel niet leuk, ik ben naderhand wel trots dat ik het gedaan heb, en douchen na het lopen is toch ook nog iets leuker dan anders. We hebben daarna ook nog gewandeld, behoorlijk ver, over het strand, en dan met een strakke tegenwind weer terug, door het losse zand. Daar kan geen Passage Fitness tegenop mij dunkt.

Maar eigenlijk, het allerbelangrijkste: ook voor het merk 'Mademoiselle Fresita' was het weekend in West-Vlaanderen een absolute hoogvlieger. Op vrijdagavond zette ik het tripje in met wat naaiplezier in Bredene, met een avondje 'Gemaakt', waar ik een superschattig omkeerbaar giletje maakte voor Nisse, lekker warm met teddystof en mooie uiltjesstof van Vermiljoen. Ik was eigenlijk niet zo'n fan van het giletje, maar met een knoop in plaats van een strik en met mooie stof is het toch wel leuk. En ongetwijfeld een zaligheid om te dragen. Foto's volgen later, als het model zijn giletje krijgt. De avond was een geweldig succes, ik ga Miek van Gemaakt proberen te overtuigen om naar Brussel af te zakken voor een avondje ten huize Fresita: wees alvast op uw hoede!

Ander hoogtepunt: Mademoiselle Fresita ligt in de winkelrekken bij Koekepeertje! Uiteraard voorlopig erg miniem: alleen een paar handtasjes. Binnenkort wellicht ook in de webshop. Whoehoe, Mademoiselle Fresita gaat hard! Natuurlijk intussen ook mijn stoffenvoorraad wat aangevuld. Mevrouwtje Koekepeertje heeft een mooie collectie stofjes, vrij basic maar wel in mooie kleurtjes en heel veel met stipjes (vind ik leuk!), en vooral niet duur. Zeker in vergelijking met bijvoorbeeld Le Chien Vert, die wel heel veel hebben maar eigenlijk toch niet zo overdreven veel in de stijl die ik leuk vind. Dus Koekepeertje rules!