Doorgaan naar hoofdcontent

wat u maar wenst

't is een schoon jaar geweest, en ik hoop van u 't zelfde. "Wat mag ik je wensen?", kreeg ik vandaag een paar keer te horen, en daar moest ik toch wel even over nadenken. Een goed teken denk ik, moet zijn dat ik een content mens ben. En terecht. Ik wens dat er voor mij niet al te veel verandert dit jaar. Of 't moest zijn dat ik toch ineens graag een kind wil. Maar voorlopig dus niet. En neen, een oudjaarsavond met mijn geweldige vriendinnen en hun lieve mannen en vooral hun massa's nageslacht wekt bij mij geen moedergevoel op. Ik zie ze allemaal graag hoor, die kindjes, 't zijn stuk voor stuk schoontjes en lievekes, en grappig ook. En 't was wel een beetje druk gisteren maar daar kan ik wel tegen. 't Is gewoon dat organiseren waar ik zo tegenop zie. Ik heb al moeite genoeg met mijn eigen leven, mijn wederhelft is gelukkig zelfredzaam. Maar de dagen dat ik de deur uitga met in mijn handtas mijn sleutels, mijn portefeuille, mijn badge van 't werk Ć©n mijn gsm behoren eerder tot de minderheid. Als ik voor langer dan Ć©Ć©n dag de deur uitga, wordt het al helemaal te gek. tandenborstels, ondergoed, kleren... ik overdrijf amper als ik zeg dat ik ALTIJD wel IETS vergeet. Bovendien vergeet ik ook per definitie iets op de plaats waar ik naartoe ga. Dus na elk weekendje in het ouderlijke huis, blijft er daar wel iets achter. Meneer Fresita en ik leefden tot voor kort samen in twee verschillende huizen, die dan ook nog zestig km uit elkaar lagen, en dat was (naast een paar onmiskenbare voordelen) een regelrechte ramp. Steevast lagen de schoenen die bij de handtas pasten aan de andere kant van 't land, en ik kweekte een bijzonder inefficiĆ«nte manier van zoeken aan: als ik iets niet meteen terugvond, ging ik er al van uit dat het in het andere huis lag, dus zonder echt te zoeken. In het andere huis aangekomen, besefte ik wat ik weer gedaan had, en deed ik exact hetzelfde opnieuw. Waardoor sommige rokjes, tasjes, schoenen, haarbandjes en dergelijke soms wekenlang vermist bleven. 't Leven werd nu wel een pak vereenvoudigd door onze actieradius te beperken tot het appartementje alleen, maar u begrijpt wel wat ik bedoel: uw mademoiselle is een chaoot. Gewoon op heur eigen alleen is 't al moeilijk genoeg. Stel je nu eens voor wat dat zou geven als ik voor zo'n klein prutske moest zorgen. Begrijp me niet verkeerd, dat zorgen zou me denk ik wel afgaan, ik ben daar volgens mij zeker niet slechter in dan de meeste mensen, maar ik denk dat ik voor het gemak de eerste jaren nooit meer de deur zou uitgaan. De eerste tien jaar bijvoorbeeld, tot die kleine zelf kan fietsen en de tram nemen en zelf kan instaan voor zijn boterhammen en een reserve-onderbroek als hij of zij ergens gaat logeren. Want die mini's, dat heeft nogal bagage mee te zeulen. Gewoon een avondje bij vrienden met de baby en je kan best een klein remorkske aanpikken. Maxi-cosi (maar daar vervoer je ze in, dus dat telt niet), reisbedje, slaapzak, reserveslaapzak, pampers, natte doekjes, tutje, reservetutje, pyjama, reservepyjama, eventueel nog een zitmeubel... o jee. Ik weet het. Ik ben vanalles vergeten. En dat zal niet anders zijn als 't ooit echt vandoen is. Dus voorlopig doen we 't zonder. Dus neen, u hoeft me nog geen baby'tje te wensen. Voorlopig niet althans, want naar 't schijnt ga ik daar niet aan ontsnappen: het moedergevoel. Van de ene op de andere dag gaat het gebeuren: van gĆ©Ć©n kinderen willen naar honderd kinderen willen. Naar 't schijnt. Is dat dan zoiets als een priester-roeping ofzo? Want eerlijk gezegd geloof ik daar niet veel van. Heel soms denk ik wel dat het wel eens leuk zou zijn, een kindje. Omdat ik een supermooie naam weet (ja, ik heb al namen. Dat dan weer wel) of omdat ik een subliem doopsuikeridee heb (ja, dat ook). Of omdat ik ooit een paar geweldige vintage babykleertjes kocht die in de schuif liggen en er alleen voor die van mijzelve zullen uitkomen. Of omdat ik eens een heel schone badcape maakte die ik te mooi vind om te verkopen of weg te geven.



Redenen genoeg dus. Maar het contra-lijstje blijft toch langer. Gefundeerder vooral. Maar ik houd u op de hoogte,  ooit ga ik dus mijn mening herzien.

Maar ook voor u dus: een gelukkig 2011. Met een kindje als je dat graag wil. En geen als je dat niet graag wil. En dat degenen die je al hebt gezond en gelukkig mogen blijven. Een jaar zonder al te groot verdriet. Dat is het, ineens schiet het me te binnen. Dat mag iedereen mij wensen, en ik wens het ook aan iedereen toe.

PS. mams, zou 't kunnen dat mijn potteke dagcrĆØme nog bij u staat?

Reacties

  1. Ik wens eigenlijk niets dit jaar, maakt het zoveel makkelijker ;-)

    Happy 2011 ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Very zen, niets wensen. Getuigt van groot contentement. Ook voor jou een gelukkig 2011!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. een geweldig fijn 2011 gewenst - ik ben alvast content dat de vijfde dag van het nieuwe jaar mij de ontdekking van uw Brusselse blog bracht!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn u van dienst te kunnen zijn, kapucijnaap! Oo voor jou een prachtig 2011, welgekomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Verkoop die badcape maar aan mij, gij kunt daar toch niet meer in! ;-)
    Verder is er niks mis met kinderloosheid of geen kinderwens hebben. Dat is perfect normaal en soms wel eens een verademing!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De badcape wordt intussen met veel trots gedragen door Gus, die belooft (zijn moeder althans) dat ik ze terug krijg als wij hier ooit onze mening herzien. Dus niet verkocht, niet weggegeven, maar uitgeleend. Welkom Juffrouw Sanseveria! (meneer Fresita is soms een dj en draaide vroeger wel eens onder de naam discobar Sanseveria)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variĆ«ren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie