Afgelopen vrijdag kocht kocht ik een bundel gigantische rabarberstelen, zonder zeker te weten wat ik er mee zou doen. En zondag stuurde de goede fee zowaar een recept voor rabarbertaart. Een alternatieve versie van haar goddelijk uitziende merengue staat hier nu af te koelen. Qua goddelijkheid moet ik wel de duimen leggen, we moeten daar eerlijk in zijn. Ik had dan ook maar twee eitjes, waarvan één volledig het deeg in ging. Merengue van één eiwit is een beetje zielig. Aardappelmeel of maïsmeel had ik ook niet meer in huis, maar omdat we iets zochten dat het rabarbersap een beetje zou binden, leek puddingpoeder me wel wat. We zien wel. Maar ik ben er zeker van dat het heerlijk zal zijn. Ook al ziet het er niet echt uit.
Ik weet het, het zou echt vanalles kunnen zijn, maar het is dus een rabarbertaart. Met een heel klein beetje merengue. Ik kan amper wachten tot ze agfekoeld is, hoe wel ik me in een verregaande staat van verzadiging bevind na een grote portie van de gemakkelijke minestrone van Nigella (en als ik zeg 'gemakkelijk', dan bedoel ik echt poepsimpel: een bokaal spaghettisaus aanlengen met bouillon, een blik gemengde bonen erbij en een grote handvol van een kleine pastasoort. Subliem! Alles staat of valt wellicht met de kwaliteit van je spaghettisaus.)
En als ik dan toch met een lofzang van Nigella Lawson bezig ben: één van de hoogtepunten van afgelopen weekend kwam ook uit haar boek Nigella Express. Ik heb het over de chocolade fudge met pistachenoten. Divine en alweer: poepsimpel. Lang leve Nigella.
Ik weet het, het zou echt vanalles kunnen zijn, maar het is dus een rabarbertaart. Met een heel klein beetje merengue. Ik kan amper wachten tot ze agfekoeld is, hoe wel ik me in een verregaande staat van verzadiging bevind na een grote portie van de gemakkelijke minestrone van Nigella (en als ik zeg 'gemakkelijk', dan bedoel ik echt poepsimpel: een bokaal spaghettisaus aanlengen met bouillon, een blik gemengde bonen erbij en een grote handvol van een kleine pastasoort. Subliem! Alles staat of valt wellicht met de kwaliteit van je spaghettisaus.)
En als ik dan toch met een lofzang van Nigella Lawson bezig ben: één van de hoogtepunten van afgelopen weekend kwam ook uit haar boek Nigella Express. Ik heb het over de chocolade fudge met pistachenoten. Divine en alweer: poepsimpel. Lang leve Nigella.
Die fudge is goed he.
BeantwoordenVerwijderenIk moest lachen met je pudding.
Wat dat pudingpoeder betreft: geen klachten gehad, en ik vond het zelf ook wel oké, het zal dus wel goed geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderen