Zotte wijven

Of eigenlijk moet ik "Zotte Fienen" zeggen. Ze hebben weer toegeslagen. We begonnen ooit met verrassingsetentjes voor een Fien die dertig wordt. De eerste keer is dat gemakkelijk - vooral als die Fien in kwestie nogal vatbaar is voor spanning en verrassingen. Intussen hebben we er al wel een paar gehad - en ik moet zeggen dat ik me er gelaten bij neerlegde dat mijn dertigste verjaardag een beetje tussen de mazen van het net was geglipt. Ik kreeg op de dag zelf wel een knaller van een verrassingsfeestje van het lief - waar de fienen natuurlijk wel waren - maar van dat etentje was het nog niet gekomen. Maar gisteren was het dan blijkbaar zover. We hadden sowieso al afgesproken, die eerste Fien waarover daarnet sprake werd zowaar 34. En dat moest gevierd worden. Mijn legendarische autohekel maakte dat het voor een andere Fien niet moeilijk was mij ervan te overtuigen met haar mee te rijden. "Ik pik u wel op na 't werk." Dat is al eerder gebeurd, in de verste verte geen achterdocht. Ook niet toen we nog "ergens" "iets" voor haar werk moesten langsbrengen. Goed vaag allemaal - maar achterdocht, dat zit zo niet in mij. Toen "ergens" de Cook&Book bleek te zijn - was het ook niet zo moeilijk om mij te overtuigen eens mee naar binnen te gaan. Mijn nieuwsgierigheid en voorliefde voor boekenwinkels - in combinatie met eten dan nog, stel je voor - maakte dat ik maar al te graag eens mee ging kijken. Blijkbaar was er toen nog iets misgelopen met de snode plannen - Joke deed stiekeme telefoontjes en we moesten 'nog efkes' wachten - maar hallo, ik stond in ne keigrote boekenwinkel, al moest ik nog een uur wachten, mij niet gelaten, echt niet. Maar toen waren ze daar hè, de Fienen. 't Was een verrassingsetentje, voor mij. Ongeveer anderhalf jaar na de bewuste verjaardag.

Merci Fienen, 't was een heerlijke avond. Zoals het hoort - met een lach (over erotische dromen over Sam De Bruyn - te jong en homofiel, goe bezig - en over de mogelijkheden van de outfit van een Fienenzoon die binnenkort zowaar bruidsjongen mag zijn. Denk aan een pitteleerke, een chapeau buse en iets met duiven) en een traan (over een konijn dat door toedoen van een fien schielijk was komen te gaan - maar dat blijk uiteindelijk maar een grapje van haar echtgenoot, konijn leeft dus nog - dus uiteindelijk toch weer een lach). Met prosecco om op vanalles te klinken, en met cadeaukes.

Ik kreeg een wc-borstel. Echt waar.

Maar wel nen hele schone: