Doorgaan naar hoofdcontent

Brusselse horeca

Aha! Het is eindelijk lente! Zomer zelfs bijkanst. En doordat die zo lang op zich heeft laten wachten, genieten wij van elk moment om in de zon te zitten. Terrassen zijn in Brussel toch wel een beetje schaars goed - gelukkig kan je bij het pas geopende "Au Fond" in de Dansaertstraat ook buiten eten. Op de stoep. Wij konden eerlijk gezegd niet wachten tot "Au Fond" openging. Dat zit namelijk zo: het afgelopen half jaar sloten twee van onze favoriete restaurants de deuren: La Cigogne hier om de hoek, en La Cantina del Coronel in Leuven. Groot was onze verbazing toen wij begrepen dat het één met het ander te maken had: de mensen van La Cantina zouden een nieuwe zaak openen, op de plaats van La Cigogne.

Vorige week gingen ze dan eindelijk open en gisteren gingen we eens testen. Een originele maar beperkte kaart (een pluspunt voor mensen met keuzestress), zéér vriendelijke bediening en lekker eten. Niet te veel poespas, geen ingewikkelde recepten maar met zorg en goede ingrediënten bereid. Chiquer dan La Cigogne, maar helaas minder hemels dan de solettes meunières die wij daar om de paar weken gingen nuttigen. De zaak is ook mooi opgeknapt, met genoeg gevoel voor authenticiteit - de mooie vloer en de lambrizering zijn er nog. De inrichting is ook wel aangepast aan de chiquere kaart: netjes wit geschilderd, gesteven tafellakens - heel properkes allemaal maar jammer genoeg is dat wat La Cigogne zo mooi maakte (de eindeloze citaten op de muren, staatsieportretten van ons vorige vorstenpaar...) ook wel allemaal weg.

Conclusie: Au Fond is zeker een aanwinst voor de buurt, maar 't is nog altijd wel spijtig dat La Cigogne weg is. En 't is ook nog altijd spijtig dat La Cantina dicht is.

Voor koffie trokken wij naar een andere onlangs heropende zaak: op de stoep voor de Greenwich in de Kartuizerstraat zijn eindelijk de container en de heras-hekken weg en de zaak is prachtig opgeknapt. Het terras zat uiteraard stampvol maar wij wilden toch graag de binnenkant zien. Het is geen schaakcafé meer, maar een 'gewone' brasserie, waar je dus ook gewoon iets kan drinken. Doen. Vergaap je aan het schitterende interieur en als je daarmee klaar bent, kan je je storten op de uitgebreide kranten- en tijdschriftencollectie. Toch wel een pluspunt. Ik ga zeker nog eens terug. Alleen, om te lezen.


Reacties

  1. aha, wat 'n vreemd toeval inderdaad - La Cicogne was 'k nooit geweest maar de Cantina hadden wij ook al een paar keer gemist; zund wel dat het nu met gesteven tafellakens is - maar we doen toch 'ns een poging! Maar een uitgebreide kranten- en tijdschriftencollectie en een tas koffie dat klinkt zo mogelijk nog beter, ik zou er bijna 'n dag verlof voor nemen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. doen! En laat dan iets weten, dan ga ik mee. Dan gaan we gewoon naast elkaar zitten lezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie