Ik zei het al, wij zouden gaan "babymoonen". Een neologisme, naar analogie met "honeymoon". Iets wat ouders to-be doen in de eindspurt van hun kinderloze bestaan. 't Was aan tafel op het werk dat het idee ontstond. Ik wou graag nog eens weg met meneer, maar ik wist niet zo goed wat ik dan precies wilde doen. Ik wist wel wat ik vooral niet wilde. Niet vliegen, niet superver met de auto rijden, niet gastronomisch eten (aangezien ik toch de helft van het heerlijks niet zou mogen eten), niet citytrippen (te vermoeiend), niet urenlang wandelen (idem). Uiteraard ben ik niet de enige zwangere met dit soort verzuchtingen. Collega Sarah wist dit, en zij had zelfs al gehoord van het concept "babymoon". Haar professionele researchwerk leverde enkele tips op, waaronder Hotel Noordzee in Cadzand. Een hotel met "spa" waar je gerust de hele dag kan rondhangen, een strand voor wandelingen in het zicht en "mommy-to-be-massages" in het wellnessaanbod. Ik was meteen verkocht. Precies wat ik zocht, en het was een schot in de roos. Het werden drie dagen en twee nachten van uitwaaien op het strand, lekker eten - vooral appelbollen, oh zoete kleverige zonde -, zwemmen in het zwembad dat we zowaar voor ons alleen hadden, slapen, lezen (voor een stuk zelfs in korte mouwen op het terras, in de zon met zicht op zee!), nog meer lezen, veel water en groene thee drinken, gemasseerd worden, naar de bewegingen in mijn buik kijken, een pedicure en het terugblikken op onze nu precies vijf jaar durende vennootschap. Want eigenlijk waren we dat ook aan het vieren: onze jubilee.
Een ideale start voor deze laatste dikke maand van de zwangerschap. Ideaal ware het geweest als ik vanaf nu thuis kon blijven van het werk en dit gezapige leeftempo nog even (een week of zes) mocht aanhouden. Helaas pindakaas liggen er nog enkele werkweken in het verschiet. Maar we gaan dat op het gemakje doen, heb ik me voorgenomen.
Reacties
Een reactie posten