Doorgaan naar hoofdcontent

Een lijstje op vrijdag: 10 redenen waarom Jackie soms kwaad is op mij

Peuterpuberteit, zo schijnt het te heten. Eigenlijk vind ik het bij Jackie meestal nogal meevallen. Ze is dan ook nog geen twee, misschien hebben we alleen nog maar een voorsmaakje gehad. De beruchte "Terrible Two" is nog niet aangebroken. Maar ze durft wel eens heel boos worden als iets niet gebeurt zoals zij het wil. Wij lachen er wel eens mee: "Jackie is een heel gemakkelijk kind, als alles maar gebeurt zoals zij het wil". En misschien ben ik een lakse moeder zonder ruggegraat, maar mijn credo is toch wel voor een stuk "Ja zeggen als het kan, nee als het moet" - naar het boek waarin ik me maar deels kan vinden maar dat ik toch wel fijn leesvoer over opvoeding vond. Dus ja, als we er de tijd voor hebben, mag Jackie kiezen of ze haar melk uit de oranje of de groene fles drinkt. Of ze haar mooie Pom d'Api luipaardprint-schoenen aandoet of haar goedkope plastic 'bergschoenen' (altijd die laatsten, altijd). Of ze haar tanden poetst met de Jip en Janneke-tandenborstel of met de elektrische tandenborstel (allebei tegelijk liefst). Welke kousen en welke trui ze aandoet.

Maar soms duurt het allemaal te lang. Ik wil nu eenmaal graag om 9u op mijn werk zijn, zodat ik daar ook om vijf uur weer kan opkrassen om mevrouwtje weer op te halen. En sommige dingen kiest Jackie niet. Als het koud is, doen we een jas aan. Op de hoge kinderstoel zitten we. Op het zitgedeelte, niet op de rugleuning. We kruipen niet op tafel tijdens het eten en bij het oversteken op straat geven we een handje. "Neen als het moet" dus.

En dan zijn er ochtenden dat er over alles ruzie wordt gemaakt. Met het nodige drama. Plat voorover op de grond, schreeuwen, trommelende vuistjes. Ik hoop dat ze niet ziet dat dat soms op mijn lachspieren werkt.



Bovenstaande foto werd gemaakt in het midden van zo'n driftbui. Uiteraard wou ze niet gewoon verderdoen toen ze zag dat ik het fototoestel bovenhaalde.

Ik noteerde de afgelopen weken een paar situaties die een woede-aanval veroorzaakten.


  1. Jackie wil niet in de buggy zitten.
  2. Jackie wil op straat mijn handtas dragen, ook al is die te groot en te zwaar voor iemand die nog geen twee is.
  3. Ik vraag haar of ze misschien op het potje wil gaan (na de huilbui en het "Neen! Neen!" roepen sleept ze het potje dan ook steevast naar een plaats waar ze denkt dat ik het niet kan zien. Voor de duidelijkheid: ik vrĆ Ć g haar gewoon of ze misschien op het potje wil. Op sommige andere momenten gaat ze vrolijk met een boekje op dat potje zitten).
  4. Ik zeg haar dat ze niet mag lopen in de zetel.
  5. Ik neem een vlijmscherp papiermes uit de pot met potloden waar ze in zit te graaien. 
  6. Ze wil geen broek aan. (Ze wil trouwens ook geen rokje of een jurk aan.)
  7. Ik wil geen appelsap in haar papfles doen.
  8. Ik ruim de tafel af na het ontbijt.
  9. Na een lunchdate gaan Thelma en Anneleen niet mee naar ons huis.
  10. Ik wil haar vuile broekkousen uitdoen om in de was te doen.
De driftbuien gaan doorgaans snel voorbij, even laten doen lijkt het meest doeltreffend. Ik probeer er altijd bij te zeggen waarom ik haar iets verbied, maar vaak lijkt het er wel op dat het gaat om het 'tegenwringen' an sich.  

Ook zo'n peuter thuis? Ook fijne voorbeelden? En hoe ga je daar mee om? 




Reacties

  1. Toen mijn buurvrouw na een bezoekje naar huis wilde gaan, dacht haar toen driejarig dochtertje daar duidelijk anders over. Elke poging om haar groene jasje aan te trekken mislukte, tot ik zei dat ze wel een heel mooi rood jasje had. Ze was zo in de war dat ze zonder verder tegenwerken het jasje aantrok.
    Aandacht afleiden, ik weet niet of het een goede tactiek is, maar het helpt soms wel!
    Een fiere oma.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. hahaha! Afleiden werkt hier ook wel vaak. Verwarren heb ik nog niet geprobeerd maar ik houd het zeker in het achterhoofd voor de volgende keer!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variĆ«ren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie