Doorgaan naar hoofdcontent

Blijmakers: de vakantiespecial

Ik vertelde al wel eens over mijn "girl pack". Mijn Fienen, en met deze link sta ik er even van versteld hoe lang deze blog het al doet en hoe anders wij er zes jaar geleden uitzagen. Intussen een pak kinderen rijker, en misschien wel daarom nog veel meer behoefte om elkaar nog vaker te zien. Mijn klankbord, mijn airbag, mijn ventiel, mijn lachband, mijn luisterend oor, mijn zo veel.

Wij (dus mijn gezin, niet mijn vriendinnenclubje) brachten de afgelopen week door aan 't zeetje. En ik moet toegeven dat dat een pak minder ontspannen verliep dan ik gehoopt had. 't Was eigenlijk onze eerste echte vakantie sinds we met z'n viertjes zijn. Wij zijn niet de grootste reizigers, en het afgelopen jaar hadden wij een pasgeboren baby'tje en een verhuis op het programma en op vakantie gaan kwam niet echt in ons op. Nu deden we het wel. Een weekje in het appartementje van mijn ouders aan zee. Klein maar gerieflijk, gelijkvloers met een tuin middenin een verkeersluw domein met speeltuintjes en op een kwartiertje wandelen van het strand van Vosseslag, De Haan. Op papier: geweldig. Ik had visioenen van boekjes lezen in het gras, met mijn zichzelf entertainende kinderen rondom mij. Ik vond dat nu niet zò hoog gegrepen. Maar toch, ik was een tikkeltje naïef. Jackie blijft Jackie en met Jackie is van tijd tot stond geen huis te houden. Ik zat meermaals met mijn handen in het haar over onze ondeugende kleuter die de boel op stelten zette. Wat klagen via whatsapp, en ik kreeg steunbetuigingen in ruil van de Fienen.Toen ik één van de volgende dagen op een ontiegelijk vroeg uur een strandwandeling-foto op Instagram postte, kreeg ik meteen reactie van één van de besties. Over dat het inderdaad soms niet zo gemakkelijk is. Maar dat wij het toch allemaal zo slecht niet doen. En dat we goed voor onszelf moeten zorgen. Het deed zo'n deugd, die berichtjes.

En gisteren, toen we weer thuis waren, kreeg ik van diezelfde vriendin een sms-je met huiswerk. "Maak eens een lijstje met tien dingen die deze vakantie wel leuk waren. Want die waren er zeker wel." Oh ja hoor. Die waren er zeker. Geweldig idee, om ze op te schrijven. Zodat deze vakantie me toch wel bijblijft als een leuke tijd. "Je moet ze me niet laten weten hoor", zei ze erbij. Maar dat doe ik wel. En meteen aan iedereen.

Dus bij deze, met dank aan Hillie voor de opdracht: tien (kleine) hoogtepuntjes van een bewogen weekje in De Haan aan Zee:

1) de ijscoupe "Nougatine" bij Tearoom George in Oostende. Vanille-ijs met honing! Dat ik daar nu nog nooit aan gedacht had.

2) Jackie die naast ons in de zetel in slaap valt terwijl we naar een DVD van Sesamstraat kijken.


3) onze meisjes die plezier maken in emmers water op het gras voor het appartementje.


4) een fietstochtje 's avonds, Jackie en ik.

5) homemade Tomate Crevette.

6) die ochtendwandeling met vroege vogel Lucille.



7) latte macchiato on the beach.

8) op één week tijd meer gelezen dan het voorbije jaar. (Het Smelt van Lize Spit is een geweldig boek. Nog niet uit, maar als het zo ver is, vertel ik er zeker meer over).


9) vrienden die langskomen en ons complimenten geven over hoe flink onze dochters eten. En wij die plots weer inzien dat het echt wel geweldige meiden zijn. 

10) sterren kijken en rosé drinken op het terras terwijl de baby's slapen. 

Round-up: het was eigenlijk wel een fijne week. Een goede tip dus. Als het even tegenzit, net dan moet je je zegeningen tellen. Wat er wél goed is aan je kind, wat er wél leuk was op vakantie. 

Wij reizen om te leren zeker. Dat je niet te veel moet verwachten misschien. En dat zo'n uitje voor een kind wel heel ingrijpend kan zijn. Met alle gevolgen van dien. Nog iemand wijze levenslessen geleerd deze vakantie?

Reacties

  1. Slimme vriendinnen heb je! Goed dat je zo de positieve herinneringen laat doorwegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ooh, die instagram foto, ik wil die als achtergrond op mijn computer. De zee is zo mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn ervaring is dat het voor mij het vlotst gaat als ik geen verwachtingen koester (zélfs niet dat ik 10 minuutjes rustig kan lezen terwijl de kleintjes zichzelf bezig houden, bijvoorbeeld ;-)). Van een vakantie verwacht ik ondertussen niet meer dat ik er uitgerust en ontspannen (zoals vroeger in het pre-kind-tijdperk) van terug kom. Want: het is ofwel min of meer uitgerust en geen 'us-time' (voor mezelf en veroorzaker van mijn nageslacht ;-)) ofwel niet uitgerust en 'us-time' na de kind-uurtjes... Wij zijn 2 weken naar een huisje in Frankrijk geweest (met in het huis speelgoed, en erbuiten een mooie tuin met trampoline en appelbomen enzo) zonder enig programma. We zijn op die 2 weken nauwelijk weggegaan. Wanneer ik iets perse wilde doen, kwam het er niet van. Wanneer ik niets verwachtte, werd het een toffe dag. Het was uiteindelijk een fantastische vakantie, waar ik moe en niet uitgerust van ben teruggekomen ;-) En binnenkort - wanneer de school terug start en ik weer ga werken - kan ik recupereren! ;-) En het mooiste is dat het werkt voor mij! Hoogtepuntjes ophalen is inderdaad ook een hele goed manier om het mooie te herkennen! Groetjes, Tina

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. een goeie instelling Tina! Moet ik onthouden. 't Is hier ook vaak kiezen tussen "tijd voor mezelf" (of onszelf) en slapen. Het helpt al veel als je dat wel als een keuze beschouwt. En ja, No Expectations geeft meestal het beste resultaat. Maar ik laat me nog vaak vangen ;-)

      Verwijderen
  5. Jeuj, wij zijn nummer negen! Als je ze mails zou sturen die ze pas op hun 16e of 20e mogen lezen, zet er dan zeker maar bij dat het niet altijd zonnegeur en maneschijn is. Anders gaan ze nog denken dat het plezant is om kinderen te krijgen, en oma worden op 52 is ook niet alles (schijnt het).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. :-D Daar zal ik zeker duidelijk over zijn. Merci om onze nummer 9 te zijn :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie