Doorgaan naar hoofdcontent

10 redenen om heel boos te worden als je 22 maanden oud bent

Iedereen tegen wie ik ooit al zei "Lucille is toch gemakkelijker dan Jackie" lacht nu terecht in zijn vuistje. Ik wist ergens wel dat de minzaamheid van Lucille nog wel eens zou kunnen omslaan.



Intussen doen er zich, zoals u ziet, af en toe behoorlijke driftbuien voor. Er is frustratie omdat ze doorgaans nog niet kan zeggen wat er haar parten speelt. Maar eerlijk gezegd: vaak is het overduidelijk wat ze wil.

Dus. Lucille krijste de voorbije weken bijvoorbeeld omdat

  1. zij geen pil van mijn antibiotica mag innemen.
  2. ik op het keukentrapje in plaats van op een stoel zit (ik dus). 
  3. Jackie een slab draagt. (jep, Jackie)
  4. ze geen volledige chocolade paashaas mag opeten.
  5. ze niet in de buggy wil.
  6. ze niet op school bij Jackie mag blijven.
  7. ze niet in de autostoel wil.
  8. ze niet in bad wil.
  9. ze niet uit bad wil.
  10. ze in de hoek werd gezet nadat ze voor de -tigste keer aan Jackie haar haren trok. (wij doen dat eigenlijk niet, in de hoek zetten, maar hoe moet je dat toch aanpakken? Een dik jaar geleden hadden we het omgekeerde voor, Jackie die Lucille pijn deed. Het was een fase, is wel weer voorbijgegaan na een paar weken maar ik weet nooit goed hoe ik erop moet reageren.)

Reacties

  1. ik kan maar 1 ding zeggen: op 23 maanden was dat bij onze dochter ook een paar weken de hel. woedebuien, soms compleet onverklaarbaar, eten dat die ook deed, slecht slapen... en tegelijk leerde ze in volzinnen spreken. zo duidelijk dat haar brein met heel erg veel bezig was. Die voelde zich eventjes ontwricht want heel haar 'zelf' en dus haar leven was aan het veranderen. gelukkig duurde het geen maand. ik duim mee dat dat bij Lucille ook zo is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. eten zoals in "zoveel eten als een dokwerker"? Man, hier ook! Al weken, meestal eet ze meer dan eender wie hier in huis. En ja, ze leert spreken (hoewel het bij haar nog woordjes zijn, Jackie was ook niet zo'n vroege babbelaar). Altijd fijn om te zien dat het op een ander niet anders is :-) Bedankt voor je berichtje! xx

      Verwijderen
  2. Hahaha, hilarisch herkenbaar. Dochter twee was ook een dotje, tot ze begon te beseffen dat ze van zich moest laten horen om aandacht te krijgen. Consequent blijven en vooral kalm blijven is de boodschap, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben consequent inconsequent... altijd inconsequent is ook consequent hè ;-)

      Verwijderen
  3. We waren hier net een poging aan het doen Walts 'nieuwe' gedrag van de laatste dagen/weken te analyseren. Zeer herkenbaar allemaal! Hij is ook volop aan het leren praten en begrijpen. Veel voor dat koppeke hè!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ah ja, ons parallelkind. Eigenlijk zouden we beter altijd bij elkaar aftoetsen als er iets aan de hand is met die koters hè ;-)

      Verwijderen
  4. Heel herkenbaar, dat lijstje. :)
    Net mijn zoon van 3 naar school gestuurd zonder eten omdat hij ècht niets wilde, alleen een ijsje… (gisteren was het een snoepje…)
    Voor ze in "die fase" belanden kan je je niet voorstellen dat ze ooit zo grillig zullen worden als je oudste kind. Dus het is toch effe schrikken als het zich aandient.
    Ik troost mezelf maar met de wetenschap dat het een harde wereld is en dat mijn keikopjes zich hopelijk niet zomaar zullen laten doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. :-) Als ik er een beetje over nadenk, ontwaar ik twee overkoepelende redenen. Reden 1 is duidelijk: ze krijgt haar zin niet. Ze wil paaseitjes maar ze mag geen, bijvoorbeeld. De andere overkoepelende reden is iets complexer: peuter leert de wereld kennen, aan de hand van "waarheden": zitten doe je op een stoel, grote meisjes moeten geen slab meer aan, mama eet met een grote vork en niet met een babyvork, de sleutels moeten aan het haakje... overtredingen van die pas ontdekte wetmatigheden stuiten op onbegrip. Of zoiets :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. waarin "papa mag niet meezingen met de kapitein" dan past, dat weet ik niet zeker :-D

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie