Over eten

Eén van de reacties op mijn weekmenu's is "allemaal heel tof en lekker, maar mijn kinderen eten dat allemaal niet". Nieuwsflits: die van mij ook niet. Het is te zeggen: ik ben heel trots op mijn flinke eters. Er zijn weinig dingen die zij pertinent weigeren (scroll helemaal naar beneden om te lezen hoe dat zo gekomen is)*. Maar die heerlijke gebakken watermeloen en die ovenschotel met zalm en courgette, die hebben Johan en ik zondag lekker zelf kunnen opeten. En zo gaat het wel vaker.

Maak ik me daar druk in? Hoegenaamd niet. Mijn kinderen eten doorgaans vrij gezond en gevarieerd. Dus kan het me niet zo veel schelen als ze hun neus eens optrekken voor het avondeten.

Hoe zorg je er voor dat ze wel binnenkrijgen wat ze nodig hebben:

* Zorg dat er ongeveer altijd verse soep in huis is. Doorgaans geldt: soep lusten ze. Instant vitaminen scheppen.

* Bied een "monkey platter" aan. Of een "bordje met hapjes" zoals wij dat hier noemen. Elke avond voordat ik aan het avondeten begin. Een beetje fruit, wat kaas, nootjes, komkommer, tomaatjes... je kan je fantasie de vrije loop laten. Onze meisjes eten daar heel gretig van. Ze eten hun apenschotel niet altijd helemaal leeg, dat hoeft ook niet. Het idee achter die monkey platter is dat kinderen eigenlijk heel goed zelf aanvoelen wat ze nodig hebben. En (zolang je geen zure beertjes of ander snoep op die platter legt), zullen ze daar een behoorlijk evenwichtig dieet uit samenstellen. Daar is ooit een heel interessant experiment rond gedaan, wat ook staat beschreven in het artikel op kiind.nl. 

Yep, dat ziet u goed. Muffinbakvormen zijn uitermate geschikt.

Bedenking over gezonde voeding voor kinderen:

* Heel wat ouders maken zich zorgen dat het nageslacht te weinig groenten eet. Als je ze laat kiezen, blijken ze vaak te grijpen naar vlees, vis, eitjes, zuivel... eiwitbronnen dus. Niet zo gek eigenlijk, want de hoofdtaak van zo'n kind is tenslotte groeien. Ze verdubbelen de eerste twee jaar van hun leven in lengte, en hun gewicht wordt een paar keer vermenigvuldigd. Die moeten dus "materie aanmaken". Dat doe je niet op worteltjes en kiwi's. Uiteraard hebben ze vitamines uit fruit en groenten nodig, maar veel minder dan doorgaans verondersteld wordt. Ik zuig dit niet allemaal uit mijn duim (en ik ben ook geen voedingsdeskundige), maar las er een geruststellend artikel over, alweer op kiind.nl.

En dan is er nog die brooddoos...

Want morgenvroeg is het weer zo ver: broodtrommeltjes vullen voor de middagpauze op school. Weekblad Libelle deed er een uitgebreid onderzoek naar. Met enkele verrassende resultaten. Zo blijken, alle hippe foodtrends ten spijt, bokes met kaas en bokes met choco toch nog het populairst als brooddoosvulsel. Daar is op zich ook niet zo veel mis mee (ook dat lees je in het artikel). Maar het kan ook anders. Een lunchbox met vakjes is daarbij een handig hulpmiddel: je wordt uitgedaagd om elk vakje te vullen en als je wat out-of-the-box (hahahahaha!) denkt, bedenk je altijd wel wat. Stukjes groenten of fruit, een restje van het avondeten, een gezond koekje, blokjes kaas, een gekookt ei, een sneetje notenbrood ...

Andere ideetjes om dat brooddoosje origineel en gezond te vullen vind je bij Libelle Lekker.

Met de inhoud van die brooddoos komt dat wel goed. Wat sfeer en gezelligheid betreft is er blijkbaar meer reden tot paniek: de lunchpauze op school bezorgt veel kinderen stress. Dat is natuurlijk heel jammer want samen eten hoort net gezellig te zijn, een fijn ontspannend moment middenin de drukte van de dag. Quod non. Vaak zitten alle kinderen van de school samen in een lawaaierige refter waar ze onder tijdsdruk moeten eten. Blij dat dat op onze school anders is, en dat de kindjes in de klas eten, samen met de juf. (Minpuntje bij ons vind ik dan weer dat ze niet aan een tafel zitten om te eten. Dat maakt het heel moeilijk voor een kleuter om eens iets mee te nemen dat iets meer vaardigheid vergt om te eten). 

Dus: aan alle schooldirecties, juffen en meesters: overweeg eens om samen met de kinderen in de klas te eten. Lijkt me fijner dan een namiddag in een klas vol hongerige en gestresseerde kinderen te moeten staan.

En wat kan je als ouder doen om het leed van onze arme stresskonijntjes te verzachten? Stop eens een lief kaartje in de brooddoos. Vooral fijn voor wie al kan lezen uiteraard :-) Onderstaande kaartjes kan je hier gratis downloaden.

* oh ja, die flinke eters van mij dus, en hoe dat zo gekomen is:

• Grotendeels: chance. Alles proberen en durven zit in hun karakter. 
• Waar het nog meer aan zou kunnen liggen, volgens vele bronnen: Ik eet zelf heel gevarieerd. Ook tijdens mijn zwangerschappen. Baby's in de buik zouden daar al smaken leren kennen. Ook en vooral via borstvoeding is dat het geval. En die hebben zij allebei uitgebreid gekregen, tot ze bijna twee waren. 
• Onze kinderen hebben leren eten via de Rapley-methode. Geen prakjes dus. Nooit gedaan. Een aanraders voor fan van Lui Ouderschap. Je prikkelt er hun nieuwsgierigheid mee en ze leren vanaf het prille begin de verschillende texturen kennen waardoor ze daar later minder kieskeurig over lijken.
• Ik durf te zeggen dat wij hier thuis heel gevarieerd eten. Wie de weekmenu's een beetje volgt, kan dat beamen denk ik. Ik geloof dat dat ook wel een weerslag heeft op hun eetgedrag. 

met dank aan Libelle voor de fijne samenwerking.