Doorgaan naar hoofdcontent

lichtgroen (en counting)

Lichtgroen. Van jaloezie ja. Licht, omdat ik vooral heel blij ben voor het onderwerp van mijn afgunst. Na heel wat huisverkoop-perikelen kreeg ik gisteren een korte rondleiding in de nieuwe stek van een dierbare vriendin en ohw ja, wat een mooi huis is dat. Onmiddellijk naar de top vijf van mijn favoriete huizen gekatapulteerd. Een absolute droom. Een oud huis dat hélemaal naar je zin gerenoveerd is - what are the chances? Al die dingen waar je zelf niet moet over nadenken, omdat iemand anders met een bijzonder stijlgevoel dat al voor je gedaan heeft. Een welgemeende sorry aan de andere Fienen, maar Tine heeft nu officieel het mooiste huis van ons allemaal. En Tine, het is je van harte gegund!

vòòr deze lichtjes adembenemende rondleiding gebeurden er nog leuke dingen deze week (ondanks de sneeuw, komaan zeg! Het is maart! Lente en al!) dus: Counting my blessings, week 11.

- We kozen en kochten een babydrager. Een draagzak dus voor het kind. Wat research en vooral navraag bij ervaringsdeskundigen (die mij met zachte hand het belang van een ergonomische drager inhamerden) deed me kiezen voor de Emeibaby, één van de weinige dragers die je meteen na de geboorte al kan gebruiken. Meneer mocht de kleur kiezen, want vanaf mei mag hij ook regelmatig eens dragen. En meneer is categoriek: waar ik wel durf te zwichten voor regenboogkleurtjes en inca-invloeden, wil hij niets dat eruit ziet alsof hij het op Dranouter Folk gekocht heeft. Een effen groene draagzak dus. Meer frivoliteit ga ik dus nog bewaren voor een knoopdoek die ik me voor mezelf nog ga aanschaffen denk ik, nadat ik eens bij Miss Stik te rade ga.

- tweede sessie van de zwangerschapscursus bij Zwanger in Brussel: de sessie met de kinesiste! Leuk, met massage door meneer enzo. Ik ben fan.

- een bezoekje aan de tandarts. Beetje raar om dat onder "leuke dingen" te klasseren misschien. Eerder te beschouwen als een "meevaller". Ik heb geen enorme tandarts-angst, maar echt graag ga ik toch niet (iemand?). Maar deze tandarts, gevonden op aanraden van buurvrouw/collega die voor dit soort tips altijd mijn bron nummer één is (huisarts, tandarts, kapper...), werkt snel. Maar echt snel. Twee tanden repareren op nog geen half uur tijd, dat noem ik efficiënt werken. En fysiek ongemak dat nog geen half uur duurt, dat is eigenlijk amper een ongemak te noemen. Vandaar toch een welverdiende plaats in mijn blessings-lijst.

- een naaiavondje bij Fou de Coudre, wat zoveel betekende als een fijn weerzien, lekkere cake en chocolaatjes en het afwerken van een klein levenswerk:


Sinds mijn tienerjaren brei ik af en toe een lapje. Soms maanden of zelfs jaren niet, dan weer vier achter elkaar. Met overschotjes wol die ik thuis vond of ergens anders. Het breiwerk ging mee op schooluitstapjes, op kot, op scoutskamp, op reis en veel vrienden breiden wel eens een paar toertjes. Soms moest ik het hen zelf leren. Het resulteerde steevast in scheve maar oh zo charmante lapjes. Wat er precies mee moest gebeuren was me nooit helemaal duidelijk, maar geleidelijk aan werden de lapjes aan elkaar genaaid tot een dekentje. En nu er dan een afstammeling op komst is, leek een dekentje voor in de box me wel een goed idee. En dit project hoeft geen eindpunt te zijn: we kunnen geleidelijk verder breien, zodat dochterlief een sprei heeft tegen de tijd dat ze naar een groot bed wil. We zien wel. Een dekentje met veel liefde en geschiedenis dus.

- een infosessie over borstvoeding bij Boobs and Burps. 't Schijnt dat het belangrijk is om goed geïnformeerd te zijn als je borstvoeding wil doen slagen. En ik hoop heel hard dat dat goed lukt, dus volgen wij al eens een infosessie. Leuk detail: er was een sessie voor de mama's en eentje voor de papa's. Die is dus ook helemaal mee nu. Voor al uw vragen over borstkolven en bewaartijden van moedermelk: vraag het aan meneer Fresita. Of vraag het misschien toch maar rechtstreeks aan de mensen van Boobs and Burps.

- een startpakket herbruikbare luiers, met dank aan Maja.

- Habemus Vervanger! Mijn baas heeft iemand aangenomen die mijn honneurs gaat waarnemen terwijl ik mij stort op het moederen. Deze week begint de opleiding. Daarmee wordt meteen de werk-eindspurt ook ingezet.

- cultuur op vrijdag. Nine Finger van Rosas in de KVS. Over een kindsoldaat. Goeie voorstelling, hoewel ik er wellicht meer aan had gehad als ik er even op voorhand iets over gelezen had. Dan was ik wat beter mee met het verhaal, en was de teleurstelling over de weinige dans wat minder. Altijd een beetje jammer vind ik, dat je bij een dansvoorstelling moet hopen dat er ook (veel) gedanst wordt. Dat zou toch een evidentie mogen zijn. Niet dus, maar daar was ik middels een minimum aan research ook wel op voorhand achter kunnen komen.

- een drukke zaterdag met zwangerschapsyoga, een afgewerkte bestelling (mooie vlaggetjes) een een avondje met de Fienen. Lekker eten en theater, in het verre Limburg. Over de voorstelling waren de meningen verdeeld, maar ik vond het best goed. Op een paar iets te langdradige passages na, heb ik me behoorlijk geamuseerd. Mijn drempel voor ergernis aan Hollandse en West-Vlaamse accenten en stuntelige, aritmische danspasjes ligt blijkbaar een beetje hoger dan bij de rest. Mijn enige ergernis van de avond was er eentje van fysieke aard: twee uur op restaurant zitten, gevolgd door twee uur op een theaterstoel, dat is geen genot na zeven maanden zwangerschap. Alles gaat nog steeds goed, maar stilzitten is een beproeving.

- een nieuwe doos met zwangerschapskleren en vooral -ondergoed. Geweldig elegante slips om tot onder de borsten te trekken en een stapel beha's in maten waarvan ik nooit had vermoed dat ze binnen mijn bereik zouden liggen. Zo zie je maar. Bedankt vriendinnetjes - hallucinant hoe weinig ik zelf koop, met dank aan jullie. Telkens ik denk iets nodig te hebben, staat er iemand met een zak of een doos klaar, met precies dat wat ik zocht.

Reacties

  1. Ik snap uw vent perfect! Het is niet omdat ge een draagdoek gebruikt, dat hij er geitenwollensok moet uitzien! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie