aangezien de week gisteren werd afgesloten met een dag van hard werken en een lange file richting Brussel als kers op de taart, waardoor wij wat laat thuis waren en ik behoorlijk moe, wordt er pas op maandag, tijdens het dutje van Jackie, teruggeblikt op de voorbije week.
maandag: kleerkast-reorganisatie
Geïnspireerd door wat ik in de krant las (of beter gezegd, in één van de boekskes die op zaterdag bij de krant zitten), onderwierp ik vorige week mijn kleerkast eens aan een grondige inspectie. Er ging vrijwel niets de deur uit (misschien ben ik daar ooit wel eens klaar voor) maar ik reorganiseerde zodat ik bij het uitkiezen van mijn dagelijkse plunje voorlopig niet meer wordt geconfronteerd met kokerrokken en aansluitende retrojurkjes waar voorlopig mijn babybuik niet in geraakt. Het resultaat: een compartiment met alleen maar draagbare kleren. Overzicht. En dat lucht op.
Geïnspireerd door wat ik in de krant las (of beter gezegd, in één van de boekskes die op zaterdag bij de krant zitten), onderwierp ik vorige week mijn kleerkast eens aan een grondige inspectie. Er ging vrijwel niets de deur uit (misschien ben ik daar ooit wel eens klaar voor) maar ik reorganiseerde zodat ik bij het uitkiezen van mijn dagelijkse plunje voorlopig niet meer wordt geconfronteerd met kokerrokken en aansluitende retrojurkjes waar voorlopig mijn babybuik niet in geraakt. Het resultaat: een compartiment met alleen maar draagbare kleren. Overzicht. En dat lucht op.
dinsdag: hello baby!
Ziekenhuis Sint-Jan in Brussel dringt blijkbaar tegenwoordig aan op een 23-weken-echo in plaats van een 20-weken-echo. Week 11 was in dat opzicht ook week 23, dus tijd om eens hallo te zeggen. Tegen een kerngezond meisje van ongeveer een halve kilo!
woensdag: fou de coudre
Naaiclub. En petit comité. Ik deed er niet veel meer dan de scheur in mijn jaszak dichten en de knopen van diezelfde jas vastzetten, maar dat waren klusjes die al lang eens moesten gebeuren dus ik ben tevreden. Bovendien was het zoals altijd reuzegezellig en vraag ik mij intussen heel hard af of kleine Gijs en Basten al hard pastoor gespeeld hebben in hun door moederlief genaaide verkleedkleren :-)
Naaiclub. En petit comité. Ik deed er niet veel meer dan de scheur in mijn jaszak dichten en de knopen van diezelfde jas vastzetten, maar dat waren klusjes die al lang eens moesten gebeuren dus ik ben tevreden. Bovendien was het zoals altijd reuzegezellig en vraag ik mij intussen heel hard af of kleine Gijs en Basten al hard pastoor gespeeld hebben in hun door moederlief genaaide verkleedkleren :-)
donderdag en vrijdag: powerwalks
Best wel koud maar prachtig weer. We trokken er weer met een paar collega's op uit voor een kort maar krachtig wandelingetje. Met een belegd broodje van het bedrijfsrestaurant onder de arm om dan in de zon, op een bankje soldaat te maken. En om daarna met ons derde oog naar de zon te kijken.
zaterdag: friends and family
Gezellige lunch met familie, waarvan er zeer binnenkort een deel emigreert naar het land van de rijzende zon, dus er moest afscheid genomen worden. Daarna een fijn rendez-vous met de vriendinnekes, met een beetje shoppen, een werfbezoek in het huis van onze toekomstige buren-en-tevens-ongeveer-onze-beste-vrienden, en als afsluiter warme chocolademelk en pateekes. 's Avonds dansen met weer andere vriendjes en vriendinnekes. Ter ere van de liefde.
Gezellige lunch met familie, waarvan er zeer binnenkort een deel emigreert naar het land van de rijzende zon, dus er moest afscheid genomen worden. Daarna een fijn rendez-vous met de vriendinnekes, met een beetje shoppen, een werfbezoek in het huis van onze toekomstige buren-en-tevens-ongeveer-onze-beste-vrienden, en als afsluiter warme chocolademelk en pateekes. 's Avonds dansen met weer andere vriendjes en vriendinnekes. Ter ere van de liefde.
zondag: vrijwillig
Eén keer per jaar vraagt mijn vader ons om een gunst. Of wij kunnen komen helpen op de eetdag van de fanfare. En zo komt het dat ik mij gisteren samen met mijn schoonzus mocht ontfermen over ijs, chocolade, witte chocolademousse, profiteroles en crème anglaise. Want daar op die fanfare van mijn vader, daar krijg je niet zomaar een ordinair potteke dame blanche als dessert.
Eén keer per jaar vraagt mijn vader ons om een gunst. Of wij kunnen komen helpen op de eetdag van de fanfare. En zo komt het dat ik mij gisteren samen met mijn schoonzus mocht ontfermen over ijs, chocolade, witte chocolademousse, profiteroles en crème anglaise. Want daar op die fanfare van mijn vader, daar krijg je niet zomaar een ordinair potteke dame blanche als dessert.
Waar werd jij blij van?
Voila, elke dag een streepje zonneschijn, meer heeft een mens niet nodig om zelf te stralen!
BeantwoordenVerwijderendat doet echt zo veel hè, die zon!
VerwijderenHebben de werf-vrienden ook een blog (of jullie)?
BeantwoordenVerwijderenIk vind het leuk om renovaties te bekijken :)
ze hebben jammer genoeg geen blog Karen, maar ik zal het hen eens voorstellen!
BeantwoordenVerwijderen