Doorgaan naar hoofdcontent

#overdrijvenwenieteenbeetje?

Ik begeef me op glad ijs, ik weet het. En misschien ga ik ook wel zeggen wat velen al gezegd hebben. Maar wordt er niet een klein beetje overdreven hier en daar? Voor wie zich de afgelopen weken op een andere planeet bevond (of een andere goede reden had om dit beetje actualiteit te missen): onder de hashtag #wijoverdrijvenniet delen vrouwen op sociale media hun ervaringen over ongewenst gedrag van mannen, met een seksistisch motief. In alle gradaties.

Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten aanraken als daar niet om gevraagd werd. Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten uitschelden. Uiteraard vind ik dat mannen hun geslachtsorganen niet moeten vastgrijpen om een vrouw te choqueren.

Deze dingen zijn mij gelukkig ook nog nooit overkomen. En ik woon al meer dan vijf jaar in Brussel, oord des verderfs. Ik begin zelfs een beetje aan mezelf te twijfelen. Ik ben geen schoonheidskoningin, maar ik dacht ook geen trol te zijn. Toch lijkt het erop dat ik zowat de enige vrouw ben die niet voortdurend wordt nagefloten op straat. In het snelle voorbijgaan op weg van de tram naar huis wordt me wel eens een "bonsoir" of "ça va?" toegesist, maar strikt genomen zijn dat aardigheden, en ik weiger ze dan ook anders te ervaren.

Eén keer stak ik met een (vrouwelijke, elegante, meerdanvijftigejarige) collega de straat over, op een zebrapad, met een baby in de draagdoek op mijn buik, toen we door een autobestuurder die ons de verplichte voorrang verleende "sales putes" genoemd werden. Volstrekt ongepast, absoluut. Maar dan ook weer zo absurd dat je weinig anders kan dan daar mee lachen, toch? Die mens is vooral slecht opgevoed denk ik dan.

Ik wil geen vrijgeleide geven aan slechte manieren. Al gaan vrouwen ultrakortgerokt en hooggehakt en diep-gedecolleteerd de straat over in het midden van de nacht: je moet hen gerust laten. Vrouwen lokken geen verkrachting uit. Al zijn ze naakt, godbetert. Zelfs vrouwen die beroepshalve bovenstaande vestimentaire code hanteren, dienen met respect te worden behandeld: ook zij vragen niet om uitgescholden en/of verkracht te worden.

En in plaats van dat ik mijn dochters ooit de raad moet geven hun rokjes wat langer te dragen, geen vreemde mannen te vertrouwen en zich 's avonds niet alleen op straat te begeven, zou het fijn zijn als alle moeders hun zonen dit lijstje inpeperen, voor het eerst gepubliceerd op een blog in 2011, recent gedeeld door de comédienne Sarah Silverman (I love her):

1. Doe geen drugs in de drankjes van vrouwen.
2. Als je een vrouw alleen ziet, laat haar dan gerust.
3. Als je een vrouw helpt die autopech heeft, denk er dan aan haar niet te verkrachten.
4. Als je alleen met een vrouw in een lift staat, verkracht haar dan niet.
5. Als je een slapende vrouw ziet, is het het veiligst om haar niet te verkrachten.
6. Dring het huis van een vrouw niet binnen door een openstaande deur of raam, bespring haar niet van tussen geparkeerde wagens en verkracht haar niet.
7. Denk eraan: mensen gaan naar het wassalon om hun was te doen. Rand niemand aan die alleen is in een wassalon.
8. Hanteer het buddy-systeem! Als je het moeilijk vind om jezelf ervan te weerhouden vrouwen te verkrachten, vraag dan een goede vriend om je te allen tijde te vergezellen.
9. Neem altijd een antiverkrachtings-fluitje mee. Als je de onweerstaanbare drang voelt iemand te verkrachten, blaas dan luid op het fluitje tot er iemand komt om je tegen te houden.
10. Niet vergeten: Eerlijk duurt het langst. Als je een vrouw uit vraagt, doe dan niet alsof je in haar persoonlijkheid geïnteresseerd bent; zeg het haar meteen als je van plan bent haar te verkrachten. Als je dat niet doet, zou de vrouw de verkeerdelijk de indruk kunnen krijgen dat je haar niet wil verkrachten. 


Ik wil niet minimaliseren. Ik weet best dat er helaas te veel vrouwen zijn die in hun eer gekrenkt zijn en absoluut niet overdrijven. Bovenstaande lijst lijkt in eerste instantie misschien van de pot gerukt, maar legt de vinger op de wonde. Laten we vooral onze zonen opvoeden tot respectvolle mannen, zodat we niet onze dochters moeten opvoeden tot bange, achterdochtige vrouwen. En laten we ook niet elke scheve blik van een voorbijganger beschouwen als een reden om te sakkeren.

Reacties

  1. Ik doe als zonenmoeder meer dan mijn best ;-). Als ze één ding hier met de paplepel probeer mee te geven, is het wel dit: de gelijkwaardigheid van ALLE mensen. Geen onderscheid op basis van geslacht, geaardheid, job, huidskleur,... Ik hoop dat ik binnen 18 jaar kan zeggen dat het me gelukt is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een goede opvoeding is veel waard :-) Uiteraard probeer ik bij mijn dochters hetzelfde. Bedankt voor je reactie!

      Verwijderen
  2. Niet akkoord. De getuigenissen zijn persoonlijke verhalen, maar ik hoef me niet met de verontwaardiging van ieder individu te kunnen identificeren om het een sterke boodschap te vinden.
    En heel erg nodig. Bij mij heeft het eigenlijk kwaadheid losgemaakt. Hoe normaal zijn we sommige dingen gaan vinden zeg? ! Dingen waar je je wel slecht van voelt, maar niet te lang bij blijft stil staan, want ja, zo is het nu eenmaal. Dat besef, dat heeft mij wakker geschud. en ja, dat maakt mij kwaad.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. klopt wel, Anoniem ;-) . En het is inderdaad vreselijk dat we sommige dingen als 'normaal' zijn gaan beschouwen. En wat door de beugel kan en wat niet is voor iedereen anders, hoewel er natuurlijk ook zaken zijn waarover iedereen het eens is dat ze absoluut de grenzen van het aanvaardbare overschrijden. Ik vond het #wijoverdrijvenniet - verhaal van meet af aan dan ook een erg belangrijk gegeven en ben het met enige aandacht blijven volgen, maar stootte al gauw op een hoop verhalen die ik meer vond getuigen van verzuring dan van seksisme. Maar inderdaad, ik moet andermans rekening niet maken. Als iemand zich beledigd of onveilig voelt, dan is er een grens overschreden. Stof tot nadenken!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie