Ik begeef me op glad ijs, ik weet het. En misschien ga ik ook wel zeggen wat velen al gezegd hebben. Maar wordt er niet een klein beetje overdreven hier en daar? Voor wie zich de afgelopen weken op een andere planeet bevond (of een andere goede reden had om dit beetje actualiteit te missen): onder de hashtag #wijoverdrijvenniet delen vrouwen op sociale media hun ervaringen over ongewenst gedrag van mannen, met een seksistisch motief. In alle gradaties.
Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten aanraken als daar niet om gevraagd werd. Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten uitschelden. Uiteraard vind ik dat mannen hun geslachtsorganen niet moeten vastgrijpen om een vrouw te choqueren.
Deze dingen zijn mij gelukkig ook nog nooit overkomen. En ik woon al meer dan vijf jaar in Brussel, oord des verderfs. Ik begin zelfs een beetje aan mezelf te twijfelen. Ik ben geen schoonheidskoningin, maar ik dacht ook geen trol te zijn. Toch lijkt het erop dat ik zowat de enige vrouw ben die niet voortdurend wordt nagefloten op straat. In het snelle voorbijgaan op weg van de tram naar huis wordt me wel eens een "bonsoir" of "ça va?" toegesist, maar strikt genomen zijn dat aardigheden, en ik weiger ze dan ook anders te ervaren.
Eén keer stak ik met een (vrouwelijke, elegante, meerdanvijftigejarige) collega de straat over, op een zebrapad, met een baby in de draagdoek op mijn buik, toen we door een autobestuurder die ons de verplichte voorrang verleende "sales putes" genoemd werden. Volstrekt ongepast, absoluut. Maar dan ook weer zo absurd dat je weinig anders kan dan daar mee lachen, toch? Die mens is vooral slecht opgevoed denk ik dan.
Ik wil geen vrijgeleide geven aan slechte manieren. Al gaan vrouwen ultrakortgerokt en hooggehakt en diep-gedecolleteerd de straat over in het midden van de nacht: je moet hen gerust laten. Vrouwen lokken geen verkrachting uit. Al zijn ze naakt, godbetert. Zelfs vrouwen die beroepshalve bovenstaande vestimentaire code hanteren, dienen met respect te worden behandeld: ook zij vragen niet om uitgescholden en/of verkracht te worden.
En in plaats van dat ik mijn dochters ooit de raad moet geven hun rokjes wat langer te dragen, geen vreemde mannen te vertrouwen en zich 's avonds niet alleen op straat te begeven, zou het fijn zijn als alle moeders hun zonen dit lijstje inpeperen, voor het eerst gepubliceerd op een blog in 2011, recent gedeeld door de comédienne Sarah Silverman (I love her):
1. Doe geen drugs in de drankjes van vrouwen.
2. Als je een vrouw alleen ziet, laat haar dan gerust.
3. Als je een vrouw helpt die autopech heeft, denk er dan aan haar niet te verkrachten.
4. Als je alleen met een vrouw in een lift staat, verkracht haar dan niet.
5. Als je een slapende vrouw ziet, is het het veiligst om haar niet te verkrachten.
6. Dring het huis van een vrouw niet binnen door een openstaande deur of raam, bespring haar niet van tussen geparkeerde wagens en verkracht haar niet.
7. Denk eraan: mensen gaan naar het wassalon om hun was te doen. Rand niemand aan die alleen is in een wassalon.
8. Hanteer het buddy-systeem! Als je het moeilijk vind om jezelf ervan te weerhouden vrouwen te verkrachten, vraag dan een goede vriend om je te allen tijde te vergezellen.
9. Neem altijd een antiverkrachtings-fluitje mee. Als je de onweerstaanbare drang voelt iemand te verkrachten, blaas dan luid op het fluitje tot er iemand komt om je tegen te houden.
10. Niet vergeten: Eerlijk duurt het langst. Als je een vrouw uit vraagt, doe dan niet alsof je in haar persoonlijkheid geïnteresseerd bent; zeg het haar meteen als je van plan bent haar te verkrachten. Als je dat niet doet, zou de vrouw de verkeerdelijk de indruk kunnen krijgen dat je haar niet wil verkrachten.
Ik wil niet minimaliseren. Ik weet best dat er helaas te veel vrouwen zijn die in hun eer gekrenkt zijn en absoluut niet overdrijven. Bovenstaande lijst lijkt in eerste instantie misschien van de pot gerukt, maar legt de vinger op de wonde. Laten we vooral onze zonen opvoeden tot respectvolle mannen, zodat we niet onze dochters moeten opvoeden tot bange, achterdochtige vrouwen. En laten we ook niet elke scheve blik van een voorbijganger beschouwen als een reden om te sakkeren.
Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten aanraken als daar niet om gevraagd werd. Uiteraard vind ik dat mannen vrouwen niet moeten uitschelden. Uiteraard vind ik dat mannen hun geslachtsorganen niet moeten vastgrijpen om een vrouw te choqueren.
Deze dingen zijn mij gelukkig ook nog nooit overkomen. En ik woon al meer dan vijf jaar in Brussel, oord des verderfs. Ik begin zelfs een beetje aan mezelf te twijfelen. Ik ben geen schoonheidskoningin, maar ik dacht ook geen trol te zijn. Toch lijkt het erop dat ik zowat de enige vrouw ben die niet voortdurend wordt nagefloten op straat. In het snelle voorbijgaan op weg van de tram naar huis wordt me wel eens een "bonsoir" of "ça va?" toegesist, maar strikt genomen zijn dat aardigheden, en ik weiger ze dan ook anders te ervaren.
Eén keer stak ik met een (vrouwelijke, elegante, meerdanvijftigejarige) collega de straat over, op een zebrapad, met een baby in de draagdoek op mijn buik, toen we door een autobestuurder die ons de verplichte voorrang verleende "sales putes" genoemd werden. Volstrekt ongepast, absoluut. Maar dan ook weer zo absurd dat je weinig anders kan dan daar mee lachen, toch? Die mens is vooral slecht opgevoed denk ik dan.
Ik wil geen vrijgeleide geven aan slechte manieren. Al gaan vrouwen ultrakortgerokt en hooggehakt en diep-gedecolleteerd de straat over in het midden van de nacht: je moet hen gerust laten. Vrouwen lokken geen verkrachting uit. Al zijn ze naakt, godbetert. Zelfs vrouwen die beroepshalve bovenstaande vestimentaire code hanteren, dienen met respect te worden behandeld: ook zij vragen niet om uitgescholden en/of verkracht te worden.
En in plaats van dat ik mijn dochters ooit de raad moet geven hun rokjes wat langer te dragen, geen vreemde mannen te vertrouwen en zich 's avonds niet alleen op straat te begeven, zou het fijn zijn als alle moeders hun zonen dit lijstje inpeperen, voor het eerst gepubliceerd op een blog in 2011, recent gedeeld door de comédienne Sarah Silverman (I love her):
1. Doe geen drugs in de drankjes van vrouwen.
2. Als je een vrouw alleen ziet, laat haar dan gerust.
3. Als je een vrouw helpt die autopech heeft, denk er dan aan haar niet te verkrachten.
4. Als je alleen met een vrouw in een lift staat, verkracht haar dan niet.
5. Als je een slapende vrouw ziet, is het het veiligst om haar niet te verkrachten.
6. Dring het huis van een vrouw niet binnen door een openstaande deur of raam, bespring haar niet van tussen geparkeerde wagens en verkracht haar niet.
7. Denk eraan: mensen gaan naar het wassalon om hun was te doen. Rand niemand aan die alleen is in een wassalon.
8. Hanteer het buddy-systeem! Als je het moeilijk vind om jezelf ervan te weerhouden vrouwen te verkrachten, vraag dan een goede vriend om je te allen tijde te vergezellen.
9. Neem altijd een antiverkrachtings-fluitje mee. Als je de onweerstaanbare drang voelt iemand te verkrachten, blaas dan luid op het fluitje tot er iemand komt om je tegen te houden.
10. Niet vergeten: Eerlijk duurt het langst. Als je een vrouw uit vraagt, doe dan niet alsof je in haar persoonlijkheid geïnteresseerd bent; zeg het haar meteen als je van plan bent haar te verkrachten. Als je dat niet doet, zou de vrouw de verkeerdelijk de indruk kunnen krijgen dat je haar niet wil verkrachten.
Ik wil niet minimaliseren. Ik weet best dat er helaas te veel vrouwen zijn die in hun eer gekrenkt zijn en absoluut niet overdrijven. Bovenstaande lijst lijkt in eerste instantie misschien van de pot gerukt, maar legt de vinger op de wonde. Laten we vooral onze zonen opvoeden tot respectvolle mannen, zodat we niet onze dochters moeten opvoeden tot bange, achterdochtige vrouwen. En laten we ook niet elke scheve blik van een voorbijganger beschouwen als een reden om te sakkeren.
Ik doe als zonenmoeder meer dan mijn best ;-). Als ze één ding hier met de paplepel probeer mee te geven, is het wel dit: de gelijkwaardigheid van ALLE mensen. Geen onderscheid op basis van geslacht, geaardheid, job, huidskleur,... Ik hoop dat ik binnen 18 jaar kan zeggen dat het me gelukt is.
BeantwoordenVerwijderenEen goede opvoeding is veel waard :-) Uiteraard probeer ik bij mijn dochters hetzelfde. Bedankt voor je reactie!
VerwijderenNiet akkoord. De getuigenissen zijn persoonlijke verhalen, maar ik hoef me niet met de verontwaardiging van ieder individu te kunnen identificeren om het een sterke boodschap te vinden.
BeantwoordenVerwijderenEn heel erg nodig. Bij mij heeft het eigenlijk kwaadheid losgemaakt. Hoe normaal zijn we sommige dingen gaan vinden zeg? ! Dingen waar je je wel slecht van voelt, maar niet te lang bij blijft stil staan, want ja, zo is het nu eenmaal. Dat besef, dat heeft mij wakker geschud. en ja, dat maakt mij kwaad.
klopt wel, Anoniem ;-) . En het is inderdaad vreselijk dat we sommige dingen als 'normaal' zijn gaan beschouwen. En wat door de beugel kan en wat niet is voor iedereen anders, hoewel er natuurlijk ook zaken zijn waarover iedereen het eens is dat ze absoluut de grenzen van het aanvaardbare overschrijden. Ik vond het #wijoverdrijvenniet - verhaal van meet af aan dan ook een erg belangrijk gegeven en ben het met enige aandacht blijven volgen, maar stootte al gauw op een hoop verhalen die ik meer vond getuigen van verzuring dan van seksisme. Maar inderdaad, ik moet andermans rekening niet maken. Als iemand zich beledigd of onveilig voelt, dan is er een grens overschreden. Stof tot nadenken!
Verwijderen