Doorgaan naar hoofdcontent

Hello Lucille

De reden van twee weken windstilte had u vast al geraden. Niet zo heel lang na het plaatsen van de laatste blogpost geschiedde hier in onze living een klein wonder. Na een skypegesprek met grote zus Jackie en grootouders besloot ik dat het misschien toch wel tijd was om de suikerboontjes in orde te maken. Want ja oma, ik loog een beetje toen ik zei dat alles al klaarstond. 't Is te zeggen: alles stond klaar, maar de nominetjes moesten nog op zakjes gestreken worden en de boontjes moesten nog in die zakjes. Een vaag idee met rozijntjes en vilten vogels werd ook nog in de rapte uitgevoerd zodat er ook een gezonde kindertraktatie was. Na een paar uur knutselen konden we met een gerust hart naar bed. Om nog een filmpje te kijken. Maar toen brak er water, begonnen er weeën, werd er een vroedvrouw gebeld en werd er een kind van 3,5 kg geboren. En dat alles op minder dan vier uur tijd. (Vanaf het water dus, met de doopsuiker erbij was het ongeveer zes uur).

En oh, pittig detail: dat kind, dat trouwens Lucille heet, werd geboren met de kont eerst. Dat was een verrassing. Geen overdreven aangename verrassing maar in ons geval zeker geen ramp. De geboorte van Jackie twee jaar geleden had al uitgewezen dat ik nogal vlotjes beval, iets met een ruim bekken ofzo. Dus dit zou ook wel lukken. Onze tweede dochter, die donderdagochtend bij een bezoek aan de vroedvrouw nog netjes op klassieke wijze gepositioneerd was in mijn buik, met haar hoofd naar beneden dus, was er namelijk in geslaagd zich alsnog om te draaien. Dit werd pas duidelijk toen dat kontje zich al ongeveer aandiende, en zodoende overtraden wij een regel die stelt dat stuitbevallingen in het ziekenhuis moeten gebeuren, onder begeleiding van een gynaecoloog. 

Wat zijn we blij dat we het niet wisten, van die stuit, zodat we dit prachtige moment hier thuis beleefd hebben, zoals we het graag wilden. Op mijn knieën, met mijn armen rond de nek van de liefde van mijn leven, die zijn titel van "steun en toeverlaat" alweer bevestigde. Met twee supporterende vroedvrouwen achter mij. Die twee die mij de prachtige ervaring van een "hands-off-bevalling" gunden, en me de klus helemaal zelf lieten klaren.

Voor meer details verwijs ik graag naar de website van Zwanger in Brussel, waarop één dezer dagen een uitgebreider verhaal zal verschijnen.






Lucille dus. Lucille Charlie Rafaëlle, een knipoog naar beide grootvaders. Op deze foto tien dagen oud, prachtig geportretteerd door An Van Daele.

Welkom poepie. Wat zien we je al graag.


Reacties

  1. Proficiat! Ik ben niet altijd zo voor klassieke en oude namen, maar Lucille vind ik eigenlijk heel mooi klinken. Leuke stoere 2e naam ook trouwens. Geniet van je 2 kleine meisjes.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dankjewel Tita! Wij zijn hier helemaal voor retro, ook wat namen betreft. Leuk dat je hem toch mooi vindt!

      Verwijderen
  2. Wat 'n beauty, die Lucille! Ik hoop dat de eerst weken samen fijn zijn, en kom heel graag eens op bezoek als ik terug ben in Brussel!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig! Proficiat met jullie 2de kleine meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. grappig, alweer zoiets dat wij niet zien, dat ze op jackie lijkt. Die had vooral blond en bijna geen haar, Lucille heeft een stevige donkere haardos dus wat dat betreft zijn ze heel verschillend. Maar het wordt no gezegd, dat ze op elkaar lijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Lieve Stien & Johan

    PROFICIAT met kleine Lucille! Wat hebben jullie dat schitterend gedaan, bravo! Ik moet ook toegeven, ze lijkt op Jackemie :). Ook bedankt voor het geboortekaartje, het plakt ondertussen in mijn 'book filled with lovely memories & moments' - blij dat Lucille daar deel van uit kan maken ;).

    Geniet nog van jullie kleine spruit en een dikke kus aan Jackie!
    (ps: weer een kei kei kei mooie naam!)
    Suzanne Decat

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. wat lief Suzanne, dankjewel voor je mooie woorden! Tot binnenkort eens!

      Verwijderen
  6. Oh, ik heb dit verhaal gemist (maar nu ben ik weer bij)! :) Bedankt voor de slab.
    Ik ben benieuwd naar de suikerbonen-foto.
    En wij willen ook voor de thuisbevalling gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mmm, een suikerbonenfoto. Die heb ik eigenlijk niet gemaakt. Maar er komt binnenkort nog een babyborrel aan waarvoor er een extra lading suikerbonen geprepareerd gaat worden, en ik probeer er aan te denken om dan een foto te maken!

      Verwijderen
    2. En die thuisbevalling: doen! Zijn er vroedvrouwen in de buurt die dat doen?

      Verwijderen
  7. ik zit hier te zoekn naar je fotoreportage. (die ik nog niet gevonden heb trouwens)
    is dat bevallingsverhaal gepubliceerd? ik zie het niet staan op de ZIB site?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. je hebt het gelezen intussen hè? http://zwangerinbrussel.be/birth-stories/omgekeerd

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie