Doorgaan naar hoofdcontent

Mademoiselle herleest een boek: Temperamentvolle Kinderen van Eva Bronsveld

Ik las de afgelopen jaren twee boeken die mijn leven veranderd hebben, in de goede zin. Eén ervan herlees ik zowat dagelijks. Het andere bewierookte ik hier al eens, maar er is nu een nieuwe uitgave van de "bijbel" van Eva Bronsveld, en ja, mijn kind is ook nog altijd behoorlijk temperamentvol. Op de nieuwe uitgave staat een stoere jongen met een mountainbike, niet meer de kleuter die griezelig hard op de mijne lijkt :-)


Ik heb daar al zo veel aan gehad, aan dat boek. En ik heb dat ook al aan zo veel mensen aangeraden. Elk kind heeft een temperament, bij sommigen is het wat uitgesprokener. Maar ongeacht of jouw kind van de pittige soort is: de visie die Eva Bronsveld op opvoeding heeft, vind ik prachtig. Je gaat uit van het kind. Met respect, met empathie.



Als je zo'n boek leest, onthoud je natuurlijk nooit alles. Net daarom is het er eentje om van tijd tot stond eens te herlezen.

Wat ik sinds de eerste keer dat ik het las al (met wisselend succes) probeer toe te passen:

1.  Ik probeer te voorkomen dat Jackie (en Lucille ook, maar die lijkt minder uitgesproken temperamentvol) honger of dorst heeft. Altijd water en iets om te eten mee. En voor het avondeten komt er bijna dagelijks een monkey platter op tafel.

2. Jackie heeft veel behoefte aan zelf beslissingen nemen. Onder het motto "choose your battles" laten we haar zo veel mogelijk zelf kiezen. Welke kleren ze aantrekt bijvoorbeeld. Wat ze eet. Dat soort dingen. En binnen een bepaald kader natuurlijk.

3. Ik neem haar gevoelens ernstig. Als ze ergens boos om is of zich pijn doet, vermijd ik de woorden "zo erg is dat toch niet". Want daarvan wordt zo nog opstandiger. Als ik meeleef en zeg "stom hè, ik snap goed dat je daar boos om wordt want dat is ook niet leuk" of "dat deed echt pijn zie ik, arme duts", dan waait het doorgaans veel sneller over.

4. Ik houd in het achterhoofd: ze doet wat ik doe, niet wat ik zeg. "Voorleven" dus. Bijvoorbeeld: ik zeg zelf vriendelijk goedemorgen en dankjewel, tegen haar en tegen anderen, maar zeg nooit "en wat zeg jij dan?", want dat is een beetje vernederend (ik herinner me zelf hoe ik me daar als kind bij voelde).

5. We hebben ons erbij neergelegd dat Jackie het moeilijk vindt om alleen in slaap te vallen. Dus we blijven meestal bij haar. Sinds Kobus Konijn weten we uiteraard dat ze uiteindelijk wel in slaap valt en dat dat ook geen uren in beslag hoeft te nemen. Maar ook alles wat eraan voorafgaat moet met de nodige aandacht. Wassen, nog iets drinken, tanden poetsen, verhaaltje, knuffelen, de dag overlopen ("wat vond je vandaag het allerleukste" levert vaak fijne gesprekjes op).

6. En het voorgaande sluit hier goed op aan: Jackie heeft extra veel behoefte aan verbinding. Dingen samen doen. Echt samen. Dus iPhone aan de kant, echt op de grond zitten, samen een spelletje spelen. Een tekort hieraan mondt steevast uit in driftbuien. Dus zeker als we elkaar wat langer niet écht gezien hebben, is het belangrijk om echt tijd vrij te maken. Optimaal is één-op-één-tijd, als het kan.




Wat ik na het herlezen weer heb bijgeleerd:

1. Jackie houdt niet erg van verrassingen. Ze wil graag weten waar ze aan toe is, wat er gaat gebeuren. Dat is niet altijd gemakkelijk, want ik weet het zelf ook niet altijd. Dan zeg ik dat ook eerlijk. Als we naar een feestje gaan maar ik weet niet precies hoeveel mensen er zullen zijn en of er ook kinderen zijn die zij kent, vertel ik haar dat. Dan zeg ik dat ze bij mij mag zitten als ze dat leuk vindt. En dat ze het mag zeggen als zij het beu is, dat wij dan zullen bekijken of we misschien naar huis kunnen gaan.

2. Overgangen kunnen heel lastig zijn. Stoppen met een leuke activiteit, naar huis gaan na een playdate... Het lukt nog niet altijd. Op voorhand aankondigen (nog vijf minuutjes) en ervan uitgaan dat ze wel zal meegaan geven het vaakst goede resultaten. (Dus: "Jackie, ik ga alvast mijn fiets pakken, ik zie je zo buiten" en dan ook daadwerkelijk gaan. Dan was er geen vraag maar ook geen bevel.) - Lukt ook héél vaak niet hoor. Maar toch.

3. Ze doet het niet om mij te pesten. Het is voor haar ook heel moeilijk. Lastiger dan voor mij. Nooit vergeten.




Waar ik aan moet werken:

1) Zelf rustig blijven. Ik ben meestal nogal rustig maar toch: ik schreeuw maar al te vaak. En ik wil geen schreeuwende mama zijn, ik wil niet dat ze leert dat schreeuwen oké is. Er schuilt in mij een driftkikker die ik jarenlang niet meer gezien heb, maar die tevoorschijn komt bij frustratie. Als iets niet lukt. Dwarsfluit spelen of een kind opvoeden ofzo. Ik moet eraan werken. Als het toch gebeurt, excuseer ik me achteraf uitvoerig.

2) Ik moet mijn gezin niet met andere gezinnen vergelijken, en mijn kind niet met andere kinderen. En ik mag me niet onzeker voelen over hoe ik opvoed als anderen toekijken. Ik merk dat ik vaak strenger wil zijn als ik het gevoel heb dat anderen denken "dat kind loopt zo over haar heen". Dan plots de kwaaie gaan uithangen heeft natuurlijk een averechts effect.

3) Nadenken over wat ik mijn kind op lange termijn wil meegeven. Wat voor volwassene hoop ik dat ze wordt, hoe wil ik dat ze over zichzelf, over anderen, over de wereld denkt? Als je daar af en toe bij stilstaat, zie je de dingen meer in perspectief en struikel je minder over kleinigheden. Want dat zijn het vaak.


Het boek "temperamentvolle kinderen" van Eva Bronsveld is uitgegeven bij Kosmos Uitgevers.

Reacties

  1. Reacties
    1. met plezier ;-) (ik hoorde haar voor het eerst op een intiem huiskamerconcert, magisch!). (En voor andere nieuwsgierigen die -volledig begrijpelijk- geen idee hebben waarover het gaat: de plaat "Petrichor" van Astronaute. En dat allemaal omdat "petrichor" zo'n mooi woord is. En dat het zo mooi is dat dat woord bestaat.

      Verwijderen
  2. Ik denk dat de kleuterklets of de slaapklets van gezinnig.nl ook een grote hulp zou kunnen zijn ... succes iig!
    Kinderen opvoeden blijft een uitdaging ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. had ik al van gehoord, maar nog nooit gelezen. Ga ik eens naar op zoek, bedankt voor de tip!

      Verwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Super geschreven !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Inderdaad een knap boek, moet het ook eens dringend verderlezen. Ik hoorde ze onlangs spreken op een lezing, dat was echt superinteressant.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Echt, ik vind haar visie zo respectvol en dat maakt het anders dan zo veel andere theorieën over opvoeding.

      Verwijderen
  6. Dag mademoiselle fresita.
    Deel je soms je mailadres of liever niet? K ben niet zo comfortabel met publiek mn zegje doen...
    Groeten
    Katrien

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooie reminder om het boek er weer eens bij te pakken! Erg herkenbaar op vele punten, vooral: waar moet ik zelf aan werken��

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. absoluut! Je moet je altijd proberen af te vragen "waarom doet mijn kind dit" en "hoe kan ik haar helpen" eerder dan "hoe kan ik dit stoppen". Moeilijk hoor, vaak.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie