Tja, soms blog ik gewoon een paar weken niet, en dan weer heel intensief een tijdje wel... En al mijn voornemens ten spijt kan ik u zeggen: dat zal nooit veranderen. Dus bij deze gooi ik dat voornemen overboord: u hoort wel van mij, als ik daar zin in heb, maar soms ook een hele tijd niet. Dan kom ik u wel eens tegen op café, of komt u maar eens langs als het wat lang geleden is. Dus bij deze: mijn excuses voor mijn niet zo regelmatige bloggedrag. 't Is niet zo dat er niets blogwaardigs gebeurt hoor, in mijn leven. Integendeel eigenlijk.
Groot nieuws dus: er wordt hier aan gezinsuitbreiding gedaan. De mensen aan wie ik het persoonlijk wou vertellen zijn inmiddels ongeveer allemaal op de hoogte, dus nu kan het ook via deze weg: in mei krijgen wij een kindje, een kindje dat nu dus al een zestiental weken groeit in mijn buik en dat tot nu toe al geweldig goed doet. Soms kan je het een beetje zien, afhankelijk van wat ik aanheb (de nieuwe creatie waarover ik het onlangs had is comfortabel doch onverbiddelijk), maar voorlopig merk ik er niet zoveel van. Soms behoefte aan een uurtje meer slaap, héél af en toe eens overgeven tijdens het tandenpoetsen en een keertje meer naar het toilet. Geen noemenswaardige klachten over deze eerste maanden dus. Hier en daar gaat er een jeans niet meer dicht, maar over mijn buik durf ik nog altijd te zeggen: "ik heb dat toch altijd zo'n beetje, een buikje." Ik begin wel stilaan te vermoeden dat dat niet meer echt opgaat. Aan een duchtige garderobe-uitbreiding heb ik me nog niet gewaagd - hoewel ik vorige week, tijdens de jaarlijkse Brussel-uitstap met de Fienen wel de kans had om eens uitgebreid te gaan shoppen. Ik ben het ook niet van plan. Zowel voor de baby als voor mezelf zou ik het graag een beetje minimalistisch houden, met een minimum aan nieuwe spullen. Wat ik echt nodig heb zal ik met plezier lenen, tweedehands kopen of - uiteraard bij voorkeur - zelf maken. Zoals het al eerder beschreven jurkje, dat best nog wel een paar maanden kan meegaan. Ik maakte vorige week ook voor mezelf een nieuwe rok - en hoera: geen geklooi met ritsen inzetten (wat ik toch nooit helemaal onder de knie heb gekregen), maar een tailleband in tricot. Wat een zaligheid - om te maken én om te dragen.
oordeelt u vooral intussen zelf over de buik. Ik wou een winters rokje, dus gevoerd, maar bij gebrek aan voeringstof leek het me een goed idee om er een omkeerbaar rokje van te maken. Aan de binnenkant zit dus een mooi Petit Panneke, gekocht bij de Hexagoon, met de bon die ik van de Fienen kreeg voor mijn verjaardag - merci mes filles, dat was ik nog vergeten te zeggen. Ik ga dat rokje dus evengoed binnenstebuiten dragen, maar ik had nu geen zin om dat voor de foto ook te doen.
Een ander aardigheidje dat mij voorlopig verderhelpt met bijvoorbeeld de broeken en rokken die niet meer dichtgaan, is het iets-te-strakke-t-shirt. Van drie van die dingen knipte ik de bovenkant af, zodat er nog een buisvormig stukje tricot overblijft, en dat is ideaal om een openstaande rits van een jeans achter te verbergen. Ik weet niet hoe lang ik deze truuk nog ga kunnen toepassen, maar 't is sowieso wel een handig verlengstuk voor tops die te kort gaan worden. Er komt vast wel een moment dat ik ze niet meer over mijn buik heen krijg, maar voor het zover is, zijn we toch alweer een paar weken verder.
Verder kreeg ik gisteren mijn eerste zwangerschapsbroek kado, van een collega wiens jongste al negen is, maar de broek is zowaar nog oké. Ze had wel een cm ofzo langer gemogen, maar ik denk dat ik nog wel wat kan foefelen met de zoom onderaan.
't Is plezant hoor, zwanger zijn. Het verplicht me mijn creatieve grenzen te verleggen en ik leer voortdurend bij. Ik word hierin bijgestaan door een enthousiaste vader in spé, die zich op moderne wijze bijschoolt (en hij beseft hierdoor dat ik een pak minder kuren heb dan de vrouw beschreven in de app, wat mooi meegenomen is), maar vooral door de dames van Zwanger in Brussel. We zitten nog maar in het begin van onze samenwerking, maar ik heb al het gevoel dat ik een gelukzakske ben dat ik een zwangerschap in Brussel mag meemaken, op wandelafstand van de vroedvrouwenpraktijk... Ik heb het volste vertrouwen in het verdere verloop en ook in de bevalling binnen een half jaar, gewoon omdat ik weet dat zij mij zullen helpen.
Vanochtend ging ik er naar een draagdoekenworkshop, en ik ben helemaal verkocht. Waar ik dacht dat ik zo'n echte doek die je helemaal zelf moet knopen véél te ingewikkeld vond, blijkt dat allemaal reuze mee te vallen en paradeerde ik na wat oefenen trots rond met een levensechte babypop, in een helemaal door mij geknoopte doek. Ik zie het zitten. Een mooie geweven doek in een mooi kleurtje, en een iets gebruiksvriendelijker modelletje met gespen (in de hoop dat babymans ook eens bij papa op de buik mag) - dat zijn enkele van de spullen die ik dan toch maar op mijn verlanglijstje zet.
Groot nieuws dus: er wordt hier aan gezinsuitbreiding gedaan. De mensen aan wie ik het persoonlijk wou vertellen zijn inmiddels ongeveer allemaal op de hoogte, dus nu kan het ook via deze weg: in mei krijgen wij een kindje, een kindje dat nu dus al een zestiental weken groeit in mijn buik en dat tot nu toe al geweldig goed doet. Soms kan je het een beetje zien, afhankelijk van wat ik aanheb (de nieuwe creatie waarover ik het onlangs had is comfortabel doch onverbiddelijk), maar voorlopig merk ik er niet zoveel van. Soms behoefte aan een uurtje meer slaap, héél af en toe eens overgeven tijdens het tandenpoetsen en een keertje meer naar het toilet. Geen noemenswaardige klachten over deze eerste maanden dus. Hier en daar gaat er een jeans niet meer dicht, maar over mijn buik durf ik nog altijd te zeggen: "ik heb dat toch altijd zo'n beetje, een buikje." Ik begin wel stilaan te vermoeden dat dat niet meer echt opgaat. Aan een duchtige garderobe-uitbreiding heb ik me nog niet gewaagd - hoewel ik vorige week, tijdens de jaarlijkse Brussel-uitstap met de Fienen wel de kans had om eens uitgebreid te gaan shoppen. Ik ben het ook niet van plan. Zowel voor de baby als voor mezelf zou ik het graag een beetje minimalistisch houden, met een minimum aan nieuwe spullen. Wat ik echt nodig heb zal ik met plezier lenen, tweedehands kopen of - uiteraard bij voorkeur - zelf maken. Zoals het al eerder beschreven jurkje, dat best nog wel een paar maanden kan meegaan. Ik maakte vorige week ook voor mezelf een nieuwe rok - en hoera: geen geklooi met ritsen inzetten (wat ik toch nooit helemaal onder de knie heb gekregen), maar een tailleband in tricot. Wat een zaligheid - om te maken én om te dragen.
oordeelt u vooral intussen zelf over de buik. Ik wou een winters rokje, dus gevoerd, maar bij gebrek aan voeringstof leek het me een goed idee om er een omkeerbaar rokje van te maken. Aan de binnenkant zit dus een mooi Petit Panneke, gekocht bij de Hexagoon, met de bon die ik van de Fienen kreeg voor mijn verjaardag - merci mes filles, dat was ik nog vergeten te zeggen. Ik ga dat rokje dus evengoed binnenstebuiten dragen, maar ik had nu geen zin om dat voor de foto ook te doen.
Een ander aardigheidje dat mij voorlopig verderhelpt met bijvoorbeeld de broeken en rokken die niet meer dichtgaan, is het iets-te-strakke-t-shirt. Van drie van die dingen knipte ik de bovenkant af, zodat er nog een buisvormig stukje tricot overblijft, en dat is ideaal om een openstaande rits van een jeans achter te verbergen. Ik weet niet hoe lang ik deze truuk nog ga kunnen toepassen, maar 't is sowieso wel een handig verlengstuk voor tops die te kort gaan worden. Er komt vast wel een moment dat ik ze niet meer over mijn buik heen krijg, maar voor het zover is, zijn we toch alweer een paar weken verder.
Verder kreeg ik gisteren mijn eerste zwangerschapsbroek kado, van een collega wiens jongste al negen is, maar de broek is zowaar nog oké. Ze had wel een cm ofzo langer gemogen, maar ik denk dat ik nog wel wat kan foefelen met de zoom onderaan.
't Is plezant hoor, zwanger zijn. Het verplicht me mijn creatieve grenzen te verleggen en ik leer voortdurend bij. Ik word hierin bijgestaan door een enthousiaste vader in spé, die zich op moderne wijze bijschoolt (en hij beseft hierdoor dat ik een pak minder kuren heb dan de vrouw beschreven in de app, wat mooi meegenomen is), maar vooral door de dames van Zwanger in Brussel. We zitten nog maar in het begin van onze samenwerking, maar ik heb al het gevoel dat ik een gelukzakske ben dat ik een zwangerschap in Brussel mag meemaken, op wandelafstand van de vroedvrouwenpraktijk... Ik heb het volste vertrouwen in het verdere verloop en ook in de bevalling binnen een half jaar, gewoon omdat ik weet dat zij mij zullen helpen.
Vanochtend ging ik er naar een draagdoekenworkshop, en ik ben helemaal verkocht. Waar ik dacht dat ik zo'n echte doek die je helemaal zelf moet knopen véél te ingewikkeld vond, blijkt dat allemaal reuze mee te vallen en paradeerde ik na wat oefenen trots rond met een levensechte babypop, in een helemaal door mij geknoopte doek. Ik zie het zitten. Een mooie geweven doek in een mooi kleurtje, en een iets gebruiksvriendelijker modelletje met gespen (in de hoop dat babymans ook eens bij papa op de buik mag) - dat zijn enkele van de spullen die ik dan toch maar op mijn verlanglijstje zet.
ik zal je eerlijk bekennen: ik draag mijn zwangerschapsrokje nog steeds :-) Niet dat het nodig is, maar ik blijf het een leuk rokje vinden. Ik heb misschien ook nog een broek voor je, kom je naar de volgende Fou de coudre afspraak?
BeantwoordenVerwijderennu donderdag, normaal gezien wel! Hoera! (en ook dit rokje is bedoeld als rokje voor altijd, dus niet alleen tijdens de zwangerschap. Comfort is van alle tijden hè :-)
BeantwoordenVerwijderenEen dikke proficiat! Geniet van de buikbewoner, nu luisteren ze nog! ;-)
BeantwoordenVerwijderenSuper, binnenkort dan ook mei tais en ringslings in het fresita-gamma?
BeantwoordenVerwijderenwel, op die workshop kreeg ik toch de indruk dat de kwaliteit van die geweven stof héél belangrijk is, en dat je die niet snel in de stoffenwinkel vindt... Maar ik zal me zeker eens informeren!
Verwijderenaaaah nu is het echt officieel :) nogmaals proficiat! en goeie aanpassing van je blog-beschrijving daar rechts, want daar moest ik meteen aan denken ;)
BeantwoordenVerwijderendie is, heel subtiel, al een paar maanden geleden aangepast ;-) We zouden niet willen dat iemand zich hier ongewenst zou voelen.
BeantwoordenVerwijderenProficiat, geniet van je groeiende buik!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van deze geweldige periode! 't Is cliché maar je moet gewoon genieten van alle voorrechten die je ten volle moet uitspelen als zwangere vrouw.
BeantwoordenVerwijderenAnja
Proficiat met dit geweldige nieuws!
BeantwoordenVerwijderenWow, dat is geweldig nieuws - geniet ervan. Nu kan je met allemaal babyspul in je achterhoofd aan de slag, levert vast nieuw blogmateriaal op. Dikke proficiat!
BeantwoordenVerwijderenProficiat! Een eerste kindje, zo geweldig en speciaal! Geniet ervan!!!
BeantwoordenVerwijderenAllereerst: supernieuws !!! Ten tweed: proficiat Fresita! Een tip: een haarband of bustier = ideaal als buikband of om je openstaande rits te verbergen :). Hier komt zelfs geen herstel- of naaiwerk bij kijken.
BeantwoordenVerwijderenEen haarband?? Ik vrees dat - ook zwanger - uw taille wel een pak ranker is dan de mijne, Hannelore - dat krijg ik toch niet over mijn poep?
BeantwoordenVerwijderen