Doorgaan naar hoofdcontent

ho ho ho

De marktjes zijn intussen achter de rug, net als de eerste eindejaarsfeesten. Stuk voor stuk toppertjes. La Dorlotterie was gezellig, op de Kunstkaai verkocht ik nog een groot deel van mijn resterende stock en ik vierde al drie kerstfeesten in uitstekend gezelschap, met lekker eten en leuke cadeautjes. Babymans neemt inmiddels menselijke proporties aan, en 't is al een tijdje geleden dat ik mijn gewone jeans nog heb geprobeerd, maar ik vrees dat dat toch tevergeefs zou zijn. Gelukkig kreeg ik al van vier gulle mama's zwangerschapskleren toegestopt - inmiddels is mijn collectie groter dan wat ik ooit zelf bijeengeshopt zou hebben. En eens je zo'n zwangerschapsbroek hebt aangehad, dan hoeft die jeans met dat haarelastiekje en de openritsverberger plots niet meer zo nodig. Wat een zaligheid. Ik denk dat ik nooit nog iets anders ga aantrekken.

Vrijdag mogen we nog eens gaan kijken naar ons nageslacht. En hopelijk weten we dan ook meteen of het een zoon of een dochter wordt. Best wel spannend. Meneer is enthousiaster over de meisjesnaam, hij hoopt dus op een meisje. Ik wou eigenlijk liefst een jongen, maar het huizenhoge cliché blijkt van toepassing: als 't maar gezond is. Maar ik wil het wel graag weten hoor. Dan wordt het weer allemaal wat concreter en kan ik wat gaan nadenken over kleertjes en kaartjes en snoepjes enzo.

De zwangerschap, die intussen halfweg is (stel je voor!) loopt nog steeds op wieltjes. Naast de groeiende buik merk ik er niet zoveel van. De bevalling is nog best wel ver weg zodat ik me daar nog niet al te veel zorgen over maak. Mijn grootste angst betreft momenteel mijn navel, die er volgens de boekskes elk moment kan uitfloepen. Ik weet niet precies waarom ik dat idee zo verafschuw, maar ik moet er echt niet aan denken. Ik lees dat er ook vrouwen zijn bij wie het niet gebeurt, en ik ga er dan maar gewoon van uit dat dat bij mij ook zo zal zijn.

Intussen probeer ik te bedenken wat we nu eigenlijk echt allemaal nodig hebben voor de baby. Het lijstje dat Riet me op eenvoudig verzoek toestuurde lijkt alvast een goede leidraad, samen met het lijstje van de Hema en eentje dat Kind en Gezin me opstuurde. Ik kan al heel wat lenen van mijn twee schoonzusjes, en wat ik nog niet heb ga ik proberen zelf te maken. Een projectje dus, waarvan je hier zeker het relaas nog zal lezen. Eén van mijn kerstcadeautjes gaat me hier alvast bij helpen.

Reacties

  1. Oh ik vind het ook spannend. Koop maar niet teveel, je hebt echt niet zoveel nodig.
    Nog een fijne lectuurtip: Mama van Celia Ledoux

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wel, aan dat boek zat ik ook al te denken. Heb jij het toevallig?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie