Doorgaan naar hoofdcontent

counting my blessings - 2013, week 7

wat maakte me blij?

- juffrouw stampertje in mijn buik
- aangename werkdagen
- een bezoekje van mama en papa (en de propere vensters die daar op wonderbaarlijke wijze mee gepaard gaan)
- uit eten bij onze all time favourite: Le Fin de Siècle (die in de Kartuizerstraat en zonder website, want volgens Google is er ook eentje in Etterbeek.)
- soep van meneer Fresita
- een brood van de Pain Quotidien dat zowaar 7,60 euro kost. Gene zever.
- een heerlijke avond bij de vriendinnekes in Leuven. Lekker eten, beseffen dat elkaar een paar weken niet zien echt wel lang is en een kleine, nog niet geboren jongen die dan toch een meisje blijkt te zijn. Een vriendinnetje voor het onze.
- hoogstaande cultuur in de KVS: Ter ere van het vijfentwintigjarig bestaan van Ultima Vez worden een paar legendarische creaties van Wim Vandekeybus hernomen. "What the body does not remember"  was zijn debuut en net als alle recentere werken die ik van hem ooit zag niets minder dan adembenemend. En dat niet alleen omdat we op de eerste rij zaten, binnen het bereik van de rondvliegende stenen. Verbluffend.
- een intrigerend boek
- alweer goed nieuws uit het moederhuis. Welkom Noor!
- een afgewerkte bestelling
- het hartverwarmende initiatief van onze vrienden:




- fruitsalade als ontbijt
- berelekkere taart
- het lief, dat ineens ten onrechte vermoedt dat hij mij verwaarloosd heeft en in een opwelling massa's alcoholvrije drankjes en chocolade in huis haalt


- een zondagavond die je doet beseffen wat een geweldige stad Brussel kan zijn. We belandden op een intieme milonga (een tango-dansavond) boven de Kafka (waar het veel te warm was en waar we dus niet lang bleven), gingen van daar naar de Roskam waar er een heel aardig jazzconcert aan de gang was. Uzivati Trio, puik werk. En drie hoeraatjes voor het barpersoneel van de Roskam dat speciaal voor mij een alcoholvrije cocktail wilde mixen. Toen we naar huis wandelden, kwamen we voorbij De Markten, waar een avondje swingdansen bezig was. Het kan zo'n heerlijke stad zijn, soms. En dat wordt alleen maar beter, want vanaf vandaag schijnt de zon af en toe. En Brussel in lente en zomer, dat is een pak plezanter.

Ik ga u laten en trek er even op uit, de zon schijnt.

Ajuus.

Reacties

  1. jawadde, het is maar te hopen dat je van dat brood blij werd! Geniet van het stampertje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 't was een lekker brood. Maar 4 euro lekker misschien. Zeker geen 7,60 euro. Ik heb bijzonder mijn best gedaan om er van te genieten. De afzetters.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 4e lekker is ook al genoeg, amai mijn botten!
    Op zo'n momenten valt het verschil tussen den buiten en de stad wel erg hard op, hier wordt het gewoon donker na 18.30u.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie