wat maakte me blij?
- juffrouw stampertje in mijn buik
- aangename werkdagen
- een bezoekje van mama en papa (en de propere vensters die daar op wonderbaarlijke wijze mee gepaard gaan)
- uit eten bij onze all time favourite: Le Fin de Siècle (die in de Kartuizerstraat en zonder website, want volgens Google is er ook eentje in Etterbeek.)
- soep van meneer Fresita
- een brood van de Pain Quotidien dat zowaar 7,60 euro kost. Gene zever.
- een heerlijke avond bij de vriendinnekes in Leuven. Lekker eten, beseffen dat elkaar een paar weken niet zien echt wel lang is en een kleine, nog niet geboren jongen die dan toch een meisje blijkt te zijn. Een vriendinnetje voor het onze.
- hoogstaande cultuur in de KVS: Ter ere van het vijfentwintigjarig bestaan van Ultima Vez worden een paar legendarische creaties van Wim Vandekeybus hernomen. "What the body does not remember" was zijn debuut en net als alle recentere werken die ik van hem ooit zag niets minder dan adembenemend. En dat niet alleen omdat we op de eerste rij zaten, binnen het bereik van de rondvliegende stenen. Verbluffend.
- een intrigerend boek
- alweer goed nieuws uit het moederhuis. Welkom Noor!
- een afgewerkte bestelling
- het hartverwarmende initiatief van onze vrienden:
- fruitsalade als ontbijt
- berelekkere taart
- het lief, dat ineens ten onrechte vermoedt dat hij mij verwaarloosd heeft en in een opwelling massa's alcoholvrije drankjes en chocolade in huis haalt
- een zondagavond die je doet beseffen wat een geweldige stad Brussel kan zijn. We belandden op een intieme milonga (een tango-dansavond) boven de Kafka (waar het veel te warm was en waar we dus niet lang bleven), gingen van daar naar de Roskam waar er een heel aardig jazzconcert aan de gang was. Uzivati Trio, puik werk. En drie hoeraatjes voor het barpersoneel van de Roskam dat speciaal voor mij een alcoholvrije cocktail wilde mixen. Toen we naar huis wandelden, kwamen we voorbij De Markten, waar een avondje swingdansen bezig was. Het kan zo'n heerlijke stad zijn, soms. En dat wordt alleen maar beter, want vanaf vandaag schijnt de zon af en toe. En Brussel in lente en zomer, dat is een pak plezanter.
Ik ga u laten en trek er even op uit, de zon schijnt.
Ajuus.
- juffrouw stampertje in mijn buik
- aangename werkdagen
- een bezoekje van mama en papa (en de propere vensters die daar op wonderbaarlijke wijze mee gepaard gaan)
- uit eten bij onze all time favourite: Le Fin de Siècle (die in de Kartuizerstraat en zonder website, want volgens Google is er ook eentje in Etterbeek.)
- soep van meneer Fresita
- een brood van de Pain Quotidien dat zowaar 7,60 euro kost. Gene zever.
- een heerlijke avond bij de vriendinnekes in Leuven. Lekker eten, beseffen dat elkaar een paar weken niet zien echt wel lang is en een kleine, nog niet geboren jongen die dan toch een meisje blijkt te zijn. Een vriendinnetje voor het onze.
- hoogstaande cultuur in de KVS: Ter ere van het vijfentwintigjarig bestaan van Ultima Vez worden een paar legendarische creaties van Wim Vandekeybus hernomen. "What the body does not remember" was zijn debuut en net als alle recentere werken die ik van hem ooit zag niets minder dan adembenemend. En dat niet alleen omdat we op de eerste rij zaten, binnen het bereik van de rondvliegende stenen. Verbluffend.
- een intrigerend boek
- alweer goed nieuws uit het moederhuis. Welkom Noor!
- een afgewerkte bestelling
- het hartverwarmende initiatief van onze vrienden:
- fruitsalade als ontbijt
- berelekkere taart
- het lief, dat ineens ten onrechte vermoedt dat hij mij verwaarloosd heeft en in een opwelling massa's alcoholvrije drankjes en chocolade in huis haalt
- een zondagavond die je doet beseffen wat een geweldige stad Brussel kan zijn. We belandden op een intieme milonga (een tango-dansavond) boven de Kafka (waar het veel te warm was en waar we dus niet lang bleven), gingen van daar naar de Roskam waar er een heel aardig jazzconcert aan de gang was. Uzivati Trio, puik werk. En drie hoeraatjes voor het barpersoneel van de Roskam dat speciaal voor mij een alcoholvrije cocktail wilde mixen. Toen we naar huis wandelden, kwamen we voorbij De Markten, waar een avondje swingdansen bezig was. Het kan zo'n heerlijke stad zijn, soms. En dat wordt alleen maar beter, want vanaf vandaag schijnt de zon af en toe. En Brussel in lente en zomer, dat is een pak plezanter.
Ik ga u laten en trek er even op uit, de zon schijnt.
Ajuus.
jawadde, het is maar te hopen dat je van dat brood blij werd! Geniet van het stampertje!
BeantwoordenVerwijderen't was een lekker brood. Maar 4 euro lekker misschien. Zeker geen 7,60 euro. Ik heb bijzonder mijn best gedaan om er van te genieten. De afzetters.
BeantwoordenVerwijderen4e lekker is ook al genoeg, amai mijn botten!
BeantwoordenVerwijderenOp zo'n momenten valt het verschil tussen den buiten en de stad wel erg hard op, hier wordt het gewoon donker na 18.30u.