De tijd lijkt almaar sneller voorbij te vliegen. Mijn buik en zijn bewoner groeien als kool en de Fresita's tellen stilaan de laatste weken van het kinderloze leven af. Ook de laatste werkweken komen stilaan in zicht, en deze laatste loodjes zijn behoorlijk volgeboekt. Op professioneel vlak, maar ook daarbuiten. Vermoeiend, maar ook leuk.
Op een rijtje:
- de eerste voorbode van de lente, waarop ik zonder jas (maar met een dikke trui en wantjes) naar buiten ging, mét zonnebril
- een postpakketje, helemaal uit Atlanta, van een dierbaar iemand die ik ooit in Griekenland leerde kennen. Zoveel kilometers tussen ons, maar elk jaar komt er een kerstkaartje en dankzij facebook is het contact de laatste jaren weer wat gemakkelijker en frequenter. En ook dankzij facebook kijkt ook zij nu vol spanning uit naar de geboorte van ons kindje. En dat werd nu dus verwend met een uitermate schattige badjas, in de vorm van een nijlpaard. Ik kan amper wachten haar erin te wikkelen.
- een goeie evaluatie op het werk (hoera!)
- een concert in de Miniemenkerk door het Huelgas Ensemble (goed concert maar de lage, te dicht bij elkaar geplaatste kerkstoelen maakten het er niet echt een ontspannen avondje van)
- een uitje naar Leuven - hoewel dat waarvoor we gingen, Artefact, een tegenvaller was. In tegenstelling tot de voorbije jaren.
- het gospelconcert van het koor van schoonpapa. Met een weerzien met familie, uiteraard.
- een échte zondag, waarbij we op bezoek gingen bij leuke mensen
- een klein beetje jazz op zondagavond - zoals dat aan onze favoriete toog elke maand het geval is
- luisteren naar de dochter - die het nog steeds uitstekend doet, net als haar moeder - een consultatie bij de vroedvrouw dus.
- een koffiepauze met een collega, gezoet met heerlijke chocolade
- een heerlijk concert door het jarige Oxalys
- zwangerschapsyoga (ik blijf enthousiast)
- een babyborrel met een gezonde, lieve baby en een fijn weerzien (het triumviraat van de bekvechtende kleine meisjes uit mijn kindertijd was weer even bij elkaar) - en zelfgemaakte cadeautjes die in de smaak vielen
- een avondje op café - met een voortzetting van wat inmiddels een fresita-traditie mag heten: het doorgeefcadeautje voor een jarige vriendin. Geen nieuw cadeautje in de winkel gekocht, maar iets persoonlijks, een afdankertje als het ware. Consuminderen is goed voor het milieu, het kost minder, je huis geraakt er weer wat leger van (wat met de komst op een nieuwe bewoner binnenkort zeker meegenomen is) en onthechten is bovendien goed voor een mens. Byebye mooie vintage handtas. Amke, draag ze met trots!
minder leuk:
- het eerste meningsverschil met de dochter. Al sinds gisteren in de namiddag probeer ik haar ervan te overtuigen haar voet of elleboog of wat dan ook niet tegen mijn rib aan te duwen. Ik duw, zij draait en keert maar na een tijdje lijken we weer terug bij af. Intussen voelt de plaats ter hoogte van mijn onderste ribben aan alsof er een grote blauwe plek zit, maar dat is vooralsnog niet het geval. Hopelijk houdt dochterlief ook geen blijvende letsels over aan ons gevecht.
Op een rijtje:
- de eerste voorbode van de lente, waarop ik zonder jas (maar met een dikke trui en wantjes) naar buiten ging, mét zonnebril
- een postpakketje, helemaal uit Atlanta, van een dierbaar iemand die ik ooit in Griekenland leerde kennen. Zoveel kilometers tussen ons, maar elk jaar komt er een kerstkaartje en dankzij facebook is het contact de laatste jaren weer wat gemakkelijker en frequenter. En ook dankzij facebook kijkt ook zij nu vol spanning uit naar de geboorte van ons kindje. En dat werd nu dus verwend met een uitermate schattige badjas, in de vorm van een nijlpaard. Ik kan amper wachten haar erin te wikkelen.
- een goeie evaluatie op het werk (hoera!)
- een concert in de Miniemenkerk door het Huelgas Ensemble (goed concert maar de lage, te dicht bij elkaar geplaatste kerkstoelen maakten het er niet echt een ontspannen avondje van)
- een uitje naar Leuven - hoewel dat waarvoor we gingen, Artefact, een tegenvaller was. In tegenstelling tot de voorbije jaren.
- het gospelconcert van het koor van schoonpapa. Met een weerzien met familie, uiteraard.
- een échte zondag, waarbij we op bezoek gingen bij leuke mensen
- een klein beetje jazz op zondagavond - zoals dat aan onze favoriete toog elke maand het geval is
- luisteren naar de dochter - die het nog steeds uitstekend doet, net als haar moeder - een consultatie bij de vroedvrouw dus.
- een koffiepauze met een collega, gezoet met heerlijke chocolade
- een heerlijk concert door het jarige Oxalys
- zwangerschapsyoga (ik blijf enthousiast)
- een babyborrel met een gezonde, lieve baby en een fijn weerzien (het triumviraat van de bekvechtende kleine meisjes uit mijn kindertijd was weer even bij elkaar) - en zelfgemaakte cadeautjes die in de smaak vielen
- een avondje op café - met een voortzetting van wat inmiddels een fresita-traditie mag heten: het doorgeefcadeautje voor een jarige vriendin. Geen nieuw cadeautje in de winkel gekocht, maar iets persoonlijks, een afdankertje als het ware. Consuminderen is goed voor het milieu, het kost minder, je huis geraakt er weer wat leger van (wat met de komst op een nieuwe bewoner binnenkort zeker meegenomen is) en onthechten is bovendien goed voor een mens. Byebye mooie vintage handtas. Amke, draag ze met trots!
minder leuk:
- het eerste meningsverschil met de dochter. Al sinds gisteren in de namiddag probeer ik haar ervan te overtuigen haar voet of elleboog of wat dan ook niet tegen mijn rib aan te duwen. Ik duw, zij draait en keert maar na een tijdje lijken we weer terug bij af. Intussen voelt de plaats ter hoogte van mijn onderste ribben aan alsof er een grote blauwe plek zit, maar dat is vooralsnog niet het geval. Hopelijk houdt dochterlief ook geen blijvende letsels over aan ons gevecht.
Ha, nu ik je hier in mijn Google Reader tegenkom: ik heb nog altijd een 'cadeautje' voor jou liggen! http://gedachtesprongetjes.blogspot.be/2013/02/de-goed-nieuws-show.html
BeantwoordenVerwijderenzalig! Daar had ik blijkbaar volledig overgekeken. Ik stuur je meteen een mail met mijn adres - en ik kijk er naar uit!
Verwijderenaaah spannend!!! Hopelijk draait dochterlief zich snel braafjes om.
BeantwoordenVerwijderenyihaa. Moeder heeft de strijd gewonnen. Buikbewoner houdt zich koest in de lagere regionen van haar tijdelijke verblijf. Opvoeding begint al in de baarmoeder - we weten weer wie de baas is!
BeantwoordenVerwijderen