Doorgaan naar hoofdcontent

counting my blessings - 2013, week 8 en 9

De tijd lijkt almaar sneller voorbij te vliegen. Mijn buik en zijn bewoner groeien als kool en de Fresita's tellen stilaan de laatste weken van het kinderloze leven af. Ook de laatste werkweken komen stilaan in zicht, en deze laatste loodjes zijn behoorlijk volgeboekt. Op professioneel vlak, maar ook daarbuiten. Vermoeiend, maar ook leuk.

Op een rijtje:

- de eerste voorbode van de lente, waarop ik zonder jas (maar met een dikke trui en wantjes) naar buiten ging, mét zonnebril
- een postpakketje, helemaal uit Atlanta, van een dierbaar iemand die ik ooit in Griekenland leerde kennen. Zoveel kilometers tussen ons, maar elk jaar komt er een kerstkaartje en dankzij facebook is het contact de laatste jaren weer wat gemakkelijker en frequenter. En ook dankzij facebook kijkt ook zij nu vol spanning uit naar de geboorte van ons kindje. En dat werd nu dus verwend met een uitermate schattige badjas, in de vorm van een nijlpaard. Ik kan amper wachten haar erin te wikkelen.
- een goeie evaluatie op het werk (hoera!)
- een concert in de Miniemenkerk door het Huelgas Ensemble (goed concert maar de lage, te dicht bij elkaar geplaatste kerkstoelen maakten het er niet echt een ontspannen avondje van)
- een uitje naar Leuven - hoewel dat waarvoor we gingen, Artefact, een tegenvaller was. In tegenstelling tot de voorbije jaren.
- het gospelconcert van het koor van schoonpapa. Met een weerzien met familie, uiteraard.
- een échte zondag, waarbij we op bezoek gingen bij leuke mensen
- een klein beetje jazz op zondagavond - zoals dat aan onze favoriete toog elke maand het geval is
- luisteren naar de dochter - die het nog steeds uitstekend doet, net als haar moeder - een consultatie bij de vroedvrouw dus.
- een koffiepauze met een collega, gezoet met heerlijke chocolade
- een heerlijk concert door het jarige Oxalys
- zwangerschapsyoga (ik blijf enthousiast)
- een babyborrel met een gezonde, lieve baby en een fijn weerzien (het triumviraat van de bekvechtende kleine meisjes uit mijn kindertijd was weer even bij elkaar) - en zelfgemaakte cadeautjes die in de smaak vielen


- een avondje op café - met een voortzetting van wat inmiddels een fresita-traditie mag heten: het doorgeefcadeautje voor een jarige vriendin. Geen nieuw cadeautje in de winkel gekocht, maar iets persoonlijks, een afdankertje als het ware. Consuminderen is goed voor het milieu, het kost minder, je huis geraakt er weer wat leger van (wat met de komst op een nieuwe bewoner binnenkort zeker meegenomen is) en onthechten is bovendien goed voor een mens. Byebye mooie vintage handtas. Amke, draag ze met trots!

minder leuk:
- het eerste meningsverschil met de dochter. Al sinds gisteren in de namiddag probeer ik haar ervan te overtuigen haar voet of elleboog of wat dan ook niet tegen mijn rib aan te duwen. Ik duw, zij draait en keert maar na een tijdje lijken we weer terug bij af. Intussen voelt de plaats ter hoogte van mijn onderste ribben aan alsof er een grote blauwe plek zit, maar dat is vooralsnog niet het geval. Hopelijk houdt dochterlief ook geen blijvende letsels over aan ons gevecht.

Reacties

  1. Ha, nu ik je hier in mijn Google Reader tegenkom: ik heb nog altijd een 'cadeautje' voor jou liggen! http://gedachtesprongetjes.blogspot.be/2013/02/de-goed-nieuws-show.html

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. zalig! Daar had ik blijkbaar volledig overgekeken. Ik stuur je meteen een mail met mijn adres - en ik kijk er naar uit!

      Verwijderen
  2. aaah spannend!!! Hopelijk draait dochterlief zich snel braafjes om.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. yihaa. Moeder heeft de strijd gewonnen. Buikbewoner houdt zich koest in de lagere regionen van haar tijdelijke verblijf. Opvoeding begint al in de baarmoeder - we weten weer wie de baas is!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe maak je een vilten verjaardagskroon?

wie niet wil knutselen maar deze kroon wil kopen, scrollt meteen door naar onderaan dit bericht! wat heb je nodig? - een paar stukken dikke vilt (een paar milimiter dik) - een naaimachine of een naald met kleurig naaigaren (bijpassend of net contrasterend) - een stukje elastiek van 1,5 cm breed en ongeveer 10 cm lang, liefst zwart of een leuke kleur - een paar cm velcro - een stukje dunne vilt of vilten cijfers (bijvoorbeeld die van Artemio ) - een stofschaar waar vind je dat? De meeste benodigdheden vind je bij Veritas  of bij de meeste naaiwinkels. De laatste keer dat ik bij Veritas was vond ik er geen dikke vilt. Die vond ik wel bij De Banier .  hoe maak je dat? 1) Ik maakte de verjaardagskroon naar dit patroon  (je kan helemaal deze handleiding volgen maar ik heb hem een beetje aangepast.) Voor het hoofd van een eenjarige blijkt het wel een beetje groot: je knipt dus best een centimeter of twee van patroondeel 2 af. Print het patroon af zo

Tiny en Cacao

Net als veel vrouwen van mijn leeftijd en veel ouder en veel jonger heb ik een beetje een zwak voor Tiny. Van de boekjes. Hoewel ik absoluut meer respect heb voor vrijgevochten jongedames zoals Pippi Langkous en Madelief (wie de verhalen van deze laatste wildebras nog niet kent: rep je naar de bib of naar de kleine, onafhankelijke boekhandel. Je kinderen zullen je dankbaar zijn. Een paar van mijn favoriete babysitkinders, die intussen al dingen doen als samenwonen met hun lief en afgestudeerd zijn, spreken er nog over: die urenlange voorleessessies in het grote bed waarbij de heerlijke humor van Guus Kuijer ons menig slappe lach bezorgde). Maar dus Tiny. Dat is een ander verhaal. Tiny heeft nooit een grote mond, doet niets wat niet mag en haar kleren zijn altijd smetteloos (en prachtig). Je kan haar hoogstens verwijten dat ze zich een klein beetje ouder voordoet dan ze is (zo legt ze in "Tiny in de tuin" samen met haar broertje een volledige tuin aan, waarbij ze bomen plant

Fresita bakt: Bananenbroodpudding met chocolade

Broodpudding met chocolade en banaan, wat ons betreft veel lekkerder dan de klassieke versie.  Broodpudding: geen beauty, maar wel lekker, en past helemaal binnen een zero waste leven! Regelmatig maken wij hier een broodpudding om restjes oud brood op te werken. We variëren wel eens met het recept en ik doe er wel eens stukjes appel of gekonfijte gember in. Dit keer besefte ik toen ik al bezig was met het brood te breken, dat er geen melk in huis was. Wel een pak chocolademelk. En omdat appels mij niet lekker lijken bij chocolademelk, besloot ik er een banaan in te doen. Ten slotte roerde ik er nog wat stukjes chocolade (ik gebruikte chocolade centen die hier nog lagen van de sint) doorheen, want alles wordt lekkerder met meer chocolade.  Bananenbroodpudding met chocolade Benodigdheden 300 g oud brood en eventueel koekjes 2 kopjes chocolademelk 5 geklutste eieren 2 bananen 1 eetlepel poeder voor vanillepudding een handvol kleine stukjes chocolade bakvorm bakpapie