Terwijl de stad stilaan bedekt wordt onder een wit sneeuwtapijt en wij ons afvragen of we morgenvroeg heelhuids op het werk zullen geraken, maak ik de balans op van de tweede week van het jaar. De eerste week zonder tv. Dat laatste is een gevolg van een al lang gemaakt voornemen. Ik las wel eens - volkomen terecht overigens - "als je vindt dat je te weinig tijd hebt, kijk dan minder televisie". Zo waar. Ik ben een verstokte kijker. Zoals ik een pak koekjes niet in de kast kan laten liggen, kan er geen tv in mijn living staan zonder dat ik er overmatig veel naar kijk. Ik wou het wel eens proberen zonder - want de avonden dat ik er toch in slaagde de tv niet aan te zetten, vond ik steevast aangenamer. Productiever, creatiever, minder schuldgevoel en met een frisser hoofd naar bed. Na een paar uurtjes televisie lig ik namelijk steevast in een soort coma, wat de 7 meter van de zetel naar het bed tot een helse tocht maakte - de tussenstop langs de badkamer voor mijn afspraak met Oral B was er meestal te veel aan.
Maar nu behoren wij dus tot het slag van mensen zonder tv. Een probeerseltje. Dit hoeft niet voor altijd te zijn, maar ik wil het graag een tijd proberen. Deze eerste week beviel ons alvast. Ik genoot van...
- een hele avond lezen
- een lange avondwandeling naar de Potemkine, waar ze heerlijk frambozensap hebben
- een concert
- een avondje fou de coudre
- een avondje bij onze giraffenvriendjes, waarvan al eerder sprake. Met een film waarover de meningen ten huize fresita verdeeld zijn, in gezelschap waarover de meningen unaniem lovend zijn
- een nieuwjaarsfeestje met de Miekes (voor het verschil tussen de Miekes en de Fienen verwijs ik u graag door naar deze link), met veel lieve woorden, lekker eten en een prachtig nieuw cadeautjesconcept. Een traditie met naampjes trekken werd lichtjes aangepast: in plaats van een cadeautje te kopen moesten we er zelf eentje zoeken in ons huis. Een doorgeefcadeautje dus. Een succes: een hoop afgedankte spullen kwamen in nieuwe, dankbare handen terecht en ik ging tevreden naar huis met een leuk stuk retrostof - ik denk aan een zomerjurk met borstvoedingsfunctie -, een vegetarisch kookboek en het "Oei, ik groei"- boek.
- de zelfgemaakte amandel-perentaart van het Meuzeke. Altijd weer een succes.
- een zondag met familiebezoekjes
- meneer Fresita en zijn herontdekte passie voor vinyl (op de plaats van de tv staat er weer een platenspeler)
- veel oohs en aahs over mijn uitdijende buikomtrek
Maar nu behoren wij dus tot het slag van mensen zonder tv. Een probeerseltje. Dit hoeft niet voor altijd te zijn, maar ik wil het graag een tijd proberen. Deze eerste week beviel ons alvast. Ik genoot van...
- een hele avond lezen
- een lange avondwandeling naar de Potemkine, waar ze heerlijk frambozensap hebben
- een concert
- een avondje fou de coudre
- een avondje bij onze giraffenvriendjes, waarvan al eerder sprake. Met een film waarover de meningen ten huize fresita verdeeld zijn, in gezelschap waarover de meningen unaniem lovend zijn
- een nieuwjaarsfeestje met de Miekes (voor het verschil tussen de Miekes en de Fienen verwijs ik u graag door naar deze link), met veel lieve woorden, lekker eten en een prachtig nieuw cadeautjesconcept. Een traditie met naampjes trekken werd lichtjes aangepast: in plaats van een cadeautje te kopen moesten we er zelf eentje zoeken in ons huis. Een doorgeefcadeautje dus. Een succes: een hoop afgedankte spullen kwamen in nieuwe, dankbare handen terecht en ik ging tevreden naar huis met een leuk stuk retrostof - ik denk aan een zomerjurk met borstvoedingsfunctie -, een vegetarisch kookboek en het "Oei, ik groei"- boek.
- de zelfgemaakte amandel-perentaart van het Meuzeke. Altijd weer een succes.
- een zondag met familiebezoekjes
- meneer Fresita en zijn herontdekte passie voor vinyl (op de plaats van de tv staat er weer een platenspeler)
- veel oohs en aahs over mijn uitdijende buikomtrek
Ik twijfel ook nog over morgenvroeg: de dichtbesneeuwde kanaalweg of de paden met platgereden sneeuw.
BeantwoordenVerwijderenHaha, het oei-ik groei boek. Volgens een vriendin die dat had viel dat samen te vatten in twee woorden: ofwel hadden ze een 'sprong' ofwel was het een 'fase'. :-)
belangrijke les: "mijn kind gedraagt zich slecht maar ook dat gaat voorbij."! Volgens sommigen dé handleiding van hun kind, volgens anderen wellicht gezwets - we zullen wel zien - je kan maar voorbereid zijn. En - hoe was de ochtendreis? Tram had vertraging maar de bus compenseerde dat door héél snel te rijden. Ik heb een beetje schrik gehad, maar was wél op tijd.
BeantwoordenVerwijderenToch maar de fietspaden. Halverwege wel uit protest op de baan gaan rijden 'want ik betaal ook belastingen!' en geheel met fluovest en helm. Ik ben officieel een seut.
BeantwoordenVerwijderenEn dat is: het gaat voorbij! Ge wilt niet weten hoe dikwijls ik een huilend kind in de spar achterliet op de grond. :-)